Waarheid.

Dan zit je op de bank. Laptop op schoot. De kat voor de niet-brandende haard. En eigenlijk is het enige waaraan je kunt denken dat heerlijke woord van zes letters: slapen. Mooi woord is dat, als je 's ochtends om kwart over zes wakker werd, de vogeltjes hoorde beginnen met fluiten, de verdraaide rotpatrijs van broerlief hoorde jammeren en hoewel je uit kon slapen dat niet lukte. En om slapen een nóg mooier woord te maken: Vanmiddag weer een werkgroep gehad van drie uur. Ultieme manier om even helemaal moe te worden.

Zeker als, op het moment dat de werkgroep eigenlijk al had moeten stoppen, er nog een interessante discussie ontbrandt over geloof. (Het is een theologievak, dus dan mag dat). Okee. En het boeide me echt en daarom wil ik alles opschrijven, maar dat gaat me nooit lukken, want mijn gedachten lachen me uit omdat ik ze niet te pakken kan krijgen. (Nanananana). Waar het op neerkwam was dat er verschillende stijlen van geloven zijn. En dat één van de meest gevorderde stijlen er één was waarin je verschillende waarheden naast elkaar kon zien. Het ging over mensen van verschillende religies, met elkaar in gesprek. Ze waren het met elkaar oneens, maar deelden 'de zoektocht naar de waarheid'.

Het lijkt me zo onmogelijk om verschillende waarheden naast elkaar te zien. En nu zit ik in de knoop met het woord waarheid. (Okee, ik hoop dat ik de woorden vind). Ik ben christen. En ik geloof dat Jezus de waarheid is. En hoe onverdraagzaam dat ook mag klinken, wat daar tegenin gaat is geen waarheid voor mij. (Maar zie mij voorzichtig zijn, ik zeg al: voor mij. Ik durf uit angst om arrogant gevonden te worden niet te zeggen dat dat geen waarheid IS). Vanuit de niet-gelovige positie is geloven in een waarheid wel okee. Geloof maar wat je wilt. Doe datgene wat jou gelukkig maakt. Doe ik ook. Kunnen best meerdere waarheden zijn. Dat zijn dan gewoon JOUW waarheden.
En geloof me, ik laat iedereen vrij. Maar ik kan toch niet zeggen dat dit mijn waarheid is en dat de jouwe, dat het alletwee waar is (mijn positie dat God bestaat en de jouwe dat Hij niet bestaat of dat Hij niet op een bepaalde manier bestaat). Want hoe is het mogelijk dat iets voor mij waar is terwijl het in het algemeen niet waar is, maar alleen voor mij? En dat er tegelijk iets is wat voor jou waar is - iets tegenovergestelds. Twee tegenovergestelde dingen kunnen toch niet waar zijn? Dus God bestaat. En God bestaat niet. Die kunnen niet alletwee waar zijn. God kan wel bestaan voor de ene persoon. En voor de andere niet, in hun gedachten. Maar het feit is dat Hij wel of niet bestaat. En ik geloof dus van wel. *Knopen, knopen, knopen, rondbuitelende gedachten. Je hoeft het natuurlijk niet te begrijpen*.

Dan maar zeggen dat er geen waarheid is? Dat heel stellig beweren? Maar dan is dát weer je waarheid. Dus geloof je nog steeds in de waarheid dat de waarheid niet bestaat.

Ik geloof zelf dus in God. In Jezus. Dat Hij de waarheid is. Maar mijn geloof hoeft niet in alle opzichten de waarheid te zijn (Ho, ik geloof die kernaspecten nog steeds. Maar mijn interpretatie van Bijbelteksten kan er gruwelijk naastzitten). Dus - mijn geloof in de waarheid bevat zoveel ontoereikende pogingen tot waarheid bereiken. Ik vang alleen maar glimpjes waarheid op. En bereik de waarheid nooit helemaal, omdat dat niet kan. Ik kan bijvoorbeeld de Bijbel wel lezen, maar begrijp 'm nooit helemaal. Niemand. (En daarom word ik razend als mensen zeggen dat hun interpretatie van de Bijbel de waarheid is omdat ze dat zo voelen).

Zelfs de wetenschap is een voortdurende zoektocht naar waarheid. (Maar die waarheid lacht je geloof ik uit, want op het ene moment wordt het ene als waar aangenomen en het andere moment het andere. Dat betekent niet dat er geen waarheid is. Maar wel dat we 'm niet bereiken. Nooit of te nimmer. Hooguit ten dele - als dat dan maar het belangrijkste deel is).

Okee. Misschien snapt niemand hier iets van. Ik snap het zelf allemaal ook niet. Ik hoef geen antwoorden. Gedachten hierover wel welkom.