Soorten mensen.

Er zijn zes soorten mensen. In mijn waarneming dan.

1.) De mensen die je niet kent en waar je geen mening over hebt.
2.) De aardige-mensen-die-je-helemaal-niet kent. Iemand die op straat iets aardigs tegen je zegt. Iemand die iets aardigs over je blog zegt. Ik zeg maar wat.
3.) Kennissen. Mensen die je kent, maar waar je niet zoveel mee hebt. Ook niets op tegen trouwens. Eigenlijk is het weer een neutrale categorie, met dat verschil dat je de mensen wel kent.
4.) Vrienden. Familie. Mensen die je kent en waar je veel van houdt. De beste categorie.
5.) Mensen die, hoe aardig je ook tegen ze probeert te zijn, gewoon NIET aardig tegen jou willen zijn. Een rillingencategorie.
6.) De ergste categorie. Als je iemand aardig vindt (op een bepaalde manier) en iemand anders vindt dat ook. Of meerdere iemanden anders. Moord. Brand.

(Best goed. Maar twee slechte categorieën. En ik dacht dat ik een pessimist was).

Een geest in een lamp in een sprookje

Dat is lui. Een gedichtje schrijven. Hem posten op m'n andere blog. Op facebook.
En nu dan ook maar hier. (Maar vergeef me, ik heb 10 dagen niet geblogd, ik schrijf massa's diagnostische verslagen. Ik vind dat ik lui mag zijn).

Het gedichtje:

iedereen is een geest in een
lamp in een sprookje van duizend
en één nacht

een lamp achter een doek
vol stof, verstopt
op een marktje in een vergeten straat

iedereen is een geest
woorden als wrijven en vrijheid
maar daar achteloze voorbijgangers
de lampolie is op
zoveel mensen
niemand komt terug
niemand heeft spijt
niemand weet hoelang nog
en hoeveel wensen

Rara, waarom ben ik toch zo slecht met cijfers?

Omdat dat vroeger ook al zo was. En om die reden ben ik waarschijnlijk best goed met taal.
(Ik heb m'n Cito-strookje dus nog).

Wat ik leuk vind aan mezelf (en wat niet, dat ook).

Op een bepaalde manier ben ik wel blij met mezelf.

Ik ben creatief - ik ben aardig en ik hou ervan om aardigheid met anderen te delen. Eén van mijn waarden is dat ik denk dat we de wereld een beetje beter kunnen maken met vriendelijkheid, zelfs als dat maar door een glimlach is. Ik denk ook dat de wereld beter wordt als we van kleine dingen kunnen genieten en als we niet al te per se heel volwassen willen zijn. Ik ben dus ook niet heel volwassen. Zie het verhaal wat ik gisteren postte. Associaties, gedachten, ideeën. Verhalen. Sprookjes. Ik weet ook niet of het met volwassenheid te maken heeft - vroeger dacht ik dat ik abnormaal was omdat ik soms dingen met elkaar associeerde die totaal geen verband met elkaar hadden.

Zie daar het vraagteken op de gezichten van de anderen.

Maar nu, nu kom ik mezelf tegen. In de grotemensenwereld is al dat dromen en dat lief zijn niet toegestaan. Vriendelijkheid? Natuurlijk, maar daarnaast ook Grenzen en Zakelijkheid. Omdat dat soms beter is voor de mensen. Maar wat beter is, is niet altijd makkelijk, want ik wil dat iedereen me maar áárdig vindt. De wereld beter maken door aardigheid? Vergeet het maar. Aardigheid is vooral een middel zodat anderen mij ook aardig vinden. Dat noemen ze door de mand vallen en het komt behoorlijk hard aan. Voor aardigheid wordt niets gekocht en er wordt al helemaal geen geld mee verdiend. Welkom in de Wereld. Het doek gaat omhoog, de voorstelling begint.