Overwinning!

Dingen waar je trots op bent moet je gewoon op je blog knallen hè? :)

Nou, eergisteren was ik jarig (daar hoef je dan weer niet per se trots op te zijn, al is het heerlijk dat alle collega's bij m'n vrijwilligerswerk opmerkingen maken over hoe 'jong je bent'). Voor mijn verjaardag kreeg ik een.. soort Tomtom. (In die zin, het is een navigatieapparaat, maar niet van het merk tomtom). En dat was dus genoeg reden voor mij om gisteren OVER DE SNELWEG naar Zwolle te rijden en het ging bést goed. Heerlijk dus, om jezelf te overwinnen en dingen te doen die je eng vindt. Vooral heerlijk omdat het betekent dat je meer bewegingsvrijheid hebt als je overal naartoe durft te rijden!

De ideale man.

Daar geloof ik niet in.

O, hoe heerlijk om meteen met de deur in huis te vallen. Ajuus illusies.

Ik geloof wel in een man die zo leuk is dat je hem niet kunt vergeten en die je raakt en die om die reden fantastisch kan zijn. Maar niet ideaal. Hij kan wel goed bij je passen - en misschien zelfs wel de meest passende man voor jou zijn. Misschien. Toch zal ook die persoon eigenschappen hebben die je niet leuk vindt. En waarom ook niet, want als hij ideaal was - dan zou jij dat ook moeten zijn (tenzij hij zó ideaal is dat hij iedere vorm van imperfectie helemaal prima vindt).

Bloemetjes

Bloemetjes krijgen is altijd zo leuk. Deze kreeg ik een paar weken geleden.

Vragen die ik soms heb.

1.) Mág je wel je treinkaartje delen als het ongestempeld is? Onlangs kwam ik weer eens terug van Utrecht en weer was m'n kaartje niet gestempeld. In de trein zat ik te denken of ik hem onder een steen moest neerleggen, zodat iemand, wie dan ook, hem nog een keer zou kunnen gebruiken. Toen ik in de auto zat, op weg naar huis, dacht ik er weer aan. Heb het dus niet gedaan. Lastig om te bepalen wat ethisch is. Die treinkaartjes zijn inderdaad belachelijk duur, maar de andere kant is ook weer dat mensen betaald moeten worden. Ah bah, ik word soms gek van dilemma's of iets ethisch is.

2.) Is kunst die gemaakt wordt als mensen drugs of whatever gebruiken nog steeds kunst? Als mensen sporten met bepaalde stoffen in hun lijf is dat een probleem. Waarom is het dan wel een probleem en als iemand dik onder invloed één of ander schilderij maakt, is het ineens creativiteit. Er zullen heus wel uitvluchten in een redenering zijn waarom het wel zou kunnen, maar eigenlijk is het toch ook een beetje vreemd?

You don't care.

O wat een heerlijk dramatisch liedje is dit.

Ik weet hoe ik zou zijn. Ik zou ook zeggen dat ik de zeeën over zou zeilen voor iemand (ik zou urenlang romantische gedachten kunnen hebben over hoe ik zou ploeteren om mijn liefde te bewijzen). Zwemmen zou ik, desnoods. En op het moment dat ik me, als een hond, uitschud aan de andere kant van het Grote Water zou ik denken: Eigenlijk ben ik gek ook. Dan zou het dus voor niets zijn - niet vanwege die ander waarvoor ik dat zou doen, die misschien wel diep-ontroerd is vanwege de doornatte en uitgeputte ik, maar vanwege mezelf omdat ik mezelf zo raar zou vinden als ik dat zou doen.

Deze morgen..

Ik had gepland om vanmorgen maar weer eens in m'n eentje een rondje te gaan wandelen. Omdat het blad nu nog niet van de bomen is en omdat mijn hoofd te vol zat. Heerlijk is het dan, om wat te struinen en de frisse wind tegen je wangen te voelen. Ja, ik heb wat foto's gemaakt en nee, ze zijn niet zo heel bijzonder, maar tóch ga ik ze posten, gewoon omdat een blog wel iets meer mag leven dan de mijne lange tijd gedaan heeft.

Experimentjes van de laatste tijd.

Foto 1: Een poging tot paprikabrood en paprikasoep. Heel lekker (en helaas met flits gemaakt, omdat het al donker was en zonder flits enorm bewogen wordt). Ik kwam er later achter dat het met de helft minder werk ook prima was geweest.
Foto 2: De paddenstoelen van onlangs in de pan. Was heerlijk!
Foto 3: Kastanjecake. Ook lekker, maar wel heel zoet en machtig en véél. Maar wel echt heel lekker!

Contrast.

En dat vind ik dan zo tof. Dat je gewoon zulke verschillende soorten liedjes kunt zingen.

Overwinningen.

Het typen gaat alweer wat beter. Mijn vinger doet ietsje minder zeer.

Ik was aan het nadenken over onzekerheid. Hoe onzekerheid door de jaren heen steeds minder wordt, maar af en toe toch nog een beetje de kop opsteekt. Ja, ik kan gruwelijk onzeker zijn - en het is heel irritant. Ik ga er een beetje tegenin, door mezelf te verbieden te hard te twijfelen over dingen en door dingen maar gewoon te doen. Maar soms.. onzekerheid is een reden waarom ik het niet zo erg vind dat ik niet meteen een stage vond en de kans heb om door vrijwilligerswerk wat meer te ontwikkelen. (Ik zou wel balen als het weer niet lukte, dat dan weer wel!). Ontwikkelen is een proces en als je nagaat hoe ontwikkelen door de tijd heen verloopt, nou, het is fijn dat het gebeurt.

In mijn valkuilenboek las ik in het hoofdstuk over de sociaal-isolementsvalkuil dat kinderen vroeger en leeftijdsgenoten op de middelbare school, dingen veel sneller raar vinden dan volwassenen. Je lag er sneller uit. Ik persoonlijk lag er niet uit op de basisschool, het ging dikke prima. Maar in klas één veranderde dat. Ik was onzeker, mensen vonden het irritant dat ik onzeker was en pushten me om dingen te doen die ik eng vond ("Ga nou toch naast die vreemde mevrouw in de bus zitten!" Leuk als mensen dat zeggen dat zo iemand dat ook kan horen). Verbazingwekkend genoeg vonden ze het niet irritant omdat ze het rot vonden voor míj. Maar omdat het irritant was voor henzelf. (Ook weer begrijpelijk natuurlijk, ik vind dingen ook vaak irritant voor mezelf). Om je gerust te stellen, het is allemaal goedgekomen en in zoverre het niet is goedgekomen, is het nog wel aan het goedkomen. Maar het is wel verbazingwekkend hoe hard iedereen is als je 13, 14 bent.

Ik ben nog steeds vermijdend. Dingen die ik eng vind doe ik liever niet. Ik moet het koffiezetapparaat schoonmaken, maar daarvoor moet je er dingen uithalen en ik ben niet technisch en onhandig, dus ik zie het ding al in rook opgaan. Maar ik ga het proberen. En ik moest dingen opzoeken in een computerprogramma. Ook daar ben ik niet zo goed in en ik ben panisch dat ik per ongeluk op een kruisje druk en belangrijke dingen wis. Maar dat ging goed. Het leven is soms op zoek gaan naar overwinningen. En ze vinden, dat ook.

Eerste college!

Al ruikend naar heerlijke perzik-bodybutter (en met een heel pijnlijke rechter-middelvinger, die ik heb gesneden toen ik een envelop iets te snel open wilde maken) zit ik hier relax achter mijn laptopje. Dat mag ook wel.

Vandaag had ik het allereerste college van 'Actuele Literatuur'. Samen met een reeks neerlandici, een enkele literatuurwetenschapper, een verzameling geschiedenisstudenten, nog wat studenten en ik - met nog een andere psycholoog. Het ging over actuele poëzie en dat je wel heel goed moet zijn om je gedichten gepubliceerd te krijgen en dat mensen eigenlijk helemaal niet zoveel gedichten kopen.

Ik snap wel een beetje waarom. Ik moest gedichtenbundels kopen om te lezen voor dit vak. Dat heb ik gedaan. Een gedeelte heb ik gekocht; een ander gedeelte gereserveerd bij de bieb, omdat ik niet zo rijk ben. Als ik die doorblader, vind ik zoveel dingen zo vaag. Ik snap dat je dingen doet omwille van creativiteit en mooie taal. Maar dan denk ik dat mijn gedichten al vaag zijn - en dat zijn ze ook; en slecht bovendien omdat ze nergens aan voldoen, maar dat schijnt dan tegenwoordig ook niet meer altijd noodzakelijk te zijn. Wat ik dus wil zeggen is dat die gedichten pas écht vaag zijn. (En ik vind het stiekem zonde van gedichten om ze te proberen te snappen).

Hopelijk ga ik dus iets snappen van die gedichtenanalyse. (Als het gaat om metrumschema's heb ik echt heel slechte hoop voor mezelf).

(O ja, geesteswetenschappen in Utrecht zit over het algemeen in zulke mooie oude gebouwen.. ik weet niet of het raar is en of het mag om een fototoestel mee te nemen - ik heb niet zo'n geavanceerde telefoon - maar het is wel écht heel erg mooi!).

Een symposium.

Misschien word ik toch maar relatietherapeut..

Nou ja, ik weet het niet. Ik hoor dus van mensen die wel relatietherapie geven dat het echt wel ingewikkeld is. Maar tegelijkertijd is het heel erg interessant. Afgelopen zaterdag mocht ik helpen op een symposium. Het leuke was dat er workshops waren en dat we deel mochten nemen aan deze workshops. Iedereen moest zich daarvoor inschrijven, maar ik, luie vrijwilliger, ben gewoon naar de drie - voor mij - meest interessante gegaan.

De eerste workshop ging over verbinding in relaties. Er werd het één en ander verteld over Emotion-focused therapy. Wat ik heel interessant vond aan deze workshop was het idee dat als partners communiceren er vaak wensen en verlangens achter datgene zitten wat geuit wordt. Iemand kan bijvoorbeeld boos reageren op iets wat helemaal niet zo heftig is. De oorzaak daarvan kan dan weer liggen in een bepaalde behoefte. Er werd ook een filmpje getoond, deze:

Ik vond het een behoorlijk heftig filmpje. Het laat zien wat er gebeurt als een moeder twee minuten NIET reageert op haar kind.

De tweede workshop ging over seksualiteit. De informatie die gegeven werd was voor mij niet nieuw (dankzij de cursus seksuologie). Seksualiteit is in christelijke kring soms nog best wel een taboe. In de workshop werd gezegd dat er twee uitersten zijn die veel voorkomen in christelijke kring. Mensen zien seksualiteit ofwel als iets vies, ofwel als iets zooo heiligs en zooo geweldigs dat het onherroepelijk tegenvalt. Lijkt me trouwens een mooi doel, om dingen meer bespreekbaar te maken en ook om meer realistische kanten te laten zien, zodat mensen minder onrealistische verwachtingen hebben. Verder kwam ook dit filmpje naar voren, waarin een Afrikaanse pastor een tekst uit Hooglied heel inzichtelijk maakt. (Dat het lichaam van een vrouw is als een palmboom - en dat iemand lang-zaam naar boven moet klimmen). Grappig trouwens dat de Bijbel een boek als Hooglied bevat wat behoorlijk expliciet kan zijn. (Hoewel ik die pastor trouwens heel grappig vind, krijg ik ook een beetje de kriebels van hem. Brr).

De laatste workshop ging over de mens in context van zijn familie. Mensen kunnen op verschillende manieren met elkaar communiceren, verschillende niveau's ook. Mensen kunnen feiten vertellen, overtuigingen, maar ze kunnen ook uit hun hart of zelfs uit hun ziel spreken. Een belangrijk thema in de workshop was 'teleurstelling' in familieleden. Sommige mensen durfden aan te geven dat ze weleens teleurgesteld waren door familieleden. Het idee wat ik bij deze workshop kreeg, was dat het in de context van je familie ook heel belangrijk is om datgene te doen wat goed is voor jezelf, hoe lastig dat ook kan zijn. Het uitspreken als je dingen moeilijk vindt.

Relaties en seksualiteit zijn thema's waar ik veel meer over heb geleerd in m'n opleiding dan 'de mens en zijn familie,' maar ook daarover kan ik nog heel veel leren, denk ik.

In ieder geval was het een interessante dag. Zo heerlijk om dan 's avonds, na nog een gezellige avond met leuke mensen en een natuurfilm (waarin teveel dieren elkaar opvraten -_-) je bed in te duiken met het idee: Het was fijn vandaag!

Puntsgewijs.

Ik blog niet zo heel veel de laatste tijd en áls ik al blog is het vaag. Toch is het tijd voor weer eens een blogje. Het leven is een stuk drukker dan een paar maandjes geleden :).

1.) Vorige week postte ik een foto van paddenstoelen. Zaterdagavond en zondag heb ik ze gebakken en ze waren echt superlekker! (Maar ik ga niemand aanraden om zelf paddenstoelen te gaan zoeken, want ik heb er zelf ook totaal geen verstand van - en het kan gevaarlijk zijn als je niet weet wat eetbaar is). Wel grappig zijn al die mensen die ineens denken dat je hoog scoort op sensation-seeking ofzo. (Ik ben een eersteklas bangerd).

2.) Woensdag had ik een tentamen. Had er iets van 34 van de 40 goed, wat op zich wel prima was, maar niet uitzonderlijk. Uiteindelijk is de normering denk ik een beetje aangepast of ze hebben wat extra vragen goedgerekend, want ineens had ik een acht. Erg prima.

3.) Volgende week begin ik met 'actuele literatuur'. Over poëzie enzo. Heb er totaal geen verstand van, dus ik weet niet of het zo'n goed plan is, maar het is weer eens iets anders. Ik heb ook maar een kortings-OV aangeschaft, want m'n vier maanden studentenreisproduct waar ik nog recht op heb bewaar ik voor m'n stage. Als ik die vind.

4.) Er zijn in ieder geval al heel wat sollicitatiebrieven de deur uit. Afwachten.

5.) Woensdag na het tentamen ging ik naar zuslief. Ik heb zo'n heerlijk relaxte middag gehad. Met een dekentje en een kussentje en een vrouwentijdschrift op de bank. Dat was echt heel fijn. 's Avonds ging ik, met een heel stel andere mensen, een vriendinnetje meeten in een cafeetje. Ook dat was weer supergezellig.

6.) Gisteren heb ik weer een heel gezellige vrijwilligerswerk-dag gehad. Morgen mag ik helpen op een symposium. Verbinding, relaties, hechting.. heel interessant!

7.) Had ik al gezegd dat ik 'leven in je leven, leer de valkuilen in je leven herkennen,' gekocht heb? Het is zo'n interessant boek, maar soms ook heel confronterend. Ik vind het stiekem wel fijn om dingen te psychologiseren.

8.) Vanmorgen had ik even niets te doen en toen ben ik in m'n eentje gaan wandelen in het bos en heb beukenootjes gezocht. Schijnbaar moet je die ook poffen of iets voordat je ze gezond kunt eten, maar het was wel fijn om even alleen te wandelen.

9.) Vanmiddag heb ik met de tamme kastanjes van vorige week een cake gemaakt. Hier het recept.

10.) En het laatst: Gisteren was ik wat muziek aan het luisteren en toen had ik ineens zin om een gedichtje te schrijven. Deze kun je vinden op mijn andere blog: That poet wants to fly.

Goed weekend!

Een oogstje.

Vandaag ging ik met M. een boswandeling maken. Dat was supertof, omdat zij veel beter weet dan ik wat eetbaar is. (Goed, van tamme kastanjes wist ik dat ook, maar het was een enorme zoektocht om ze te vinden). Het was een hele fijne middag! :)