Ik.ik.ik.ik

Als ik schrijf gaat het altijd over ik ik ik ik ik en nogeens ik. Als ik alle keren dat ik het woord ik in een blog, mail of brief gebruik dik zou drukken of in hoofdletters neer zou zetten dan zou het bijna naar je toe komen of op je af.

Waar komt al die stomme ik-gerichtheid toch vandaan? Dat wil ik helemaal niet!

De mannen.

Gisteren moest ik met de trein naar Utrecht en halfduf (dat mag eigenlijk niet meer als het half twaalf 's ochtends is) zat ik op een bankje op het station. Met een krantje natuurlijk. Opvallend citaat in de Metro van gisteren: "Maar wat niet fijn is, zijn de gevolgen die de emancipatie heeft gehad voor de man-vrouwrelatie in ons nuchtere kikkerlandje". De columniste deed dus haar beklag over de mannen in Nederland die mogelijk geïntimideerd waren door ons, succesvolle vrouwen - en daarom ontzettend lief waren en heel veel deden voor de vrouwen. Maar tegelijkertijd bleven ze op een afstandje staan kijken. Geen actie.
(Het blijft toch zo leuk om te zeuren over mannen hè. Vooral omdat ze het zich altijd ontzettend aantrekken wat wij vrouwen over ze zeggen. Mijn beeld van mannen moet ik nodig een beetje bijstellen - want ze hebben niet minder gevoel dan vrouwen en......[vul hier je eigen positieve zaken in]).

De lieve knuffel.

Omdat ik vandaag al wel drie keer opnieuw begonnen ben aan een blog en het de eerste keer te zeurderig, de tweede keer opnieuw te zeurderig en de derde keer te kort was, geef ik dan nu maar een  fotootje van hoe lief de kat komt knuffelen 's avonds.

Langs de wolken.

Geluk, geleefd, je loopt op wolken maar je weet niet hoe je moet lopen want je zou zomaar mis kunnen stappen. Lopen, lopen langs de regenboog, denk je, het gaat regenen, dat doet het altijd, je loopt langs de regenboog en de zon schijnt. Je zit vol met zorgen, vandaag, morgen, en je loopt maar door. Wat denk je nu? Hou je van me? Leven, liefde, waarom besta je? Vertel het en loop door, loop over een zonnestraal en langs een ster. Glimlach wanneer de maan dichterbij komt en lach wanneer een vallende ster over je heen duikelt. En vergeet nooit, nooit waarom je leeft!

---
Schreef ik toen ik zeventien was. (23 oktober, 2007). 

Nog steeds bezig met oude berichten redden. En ik moet nog mensen terugmailen en terugschrijven.. het komt echt! :-)

Got this today.

Van kaarten word je blij! :)

Hakerij, de thesis en een oude weblog.

Deze heb ik daarstraks besteld. Omdat haken fijn is en omdat het me leuk lijkt om ook eens een koe of een eekhoorn of wat dan ook te haken :). Nu ben ik met een hertje bezig met een hoge moeilijkheidsgraad. Dat wordt vast nog wel een beetje gemopper.

En verder ben ik begonnen aan de discussie van mijn thesis (brr, daar moet je creatief voor zijn). Ik heb nog steeds het idee dat ik er een potje van maak met het hele onderzoek, terwijl het er eigenlijk al best goed uitziet. Ik krijg alleen een beetje veel feedback telkens en dat zal er wel bij horen - en het helpt ook om veel te leren, wat fijn is en het helpt ook om het goed te doen, maar het voelt soms toch een beetje als.. falen? Ik hoop in ieder geval maar dat het mee gaat vallen allemaal.

En wat heel veel tijd kost (zucht) is het 'redden' van al mijn weblog.nl-bestanden. Van 2007 tot 2011 had ik daar een weblog, maar omdat de site ermee stopt moet ik het redden. Normaal kan dat via exporteren en importeren, zodat je de berichten gewoon op een nieuwe blog knalt, maar de wereld mist niets als ze die berichten niet meer kan lezen.. en toch wil ik ze bewaren, maar het bestand met alle berichten is te groot om hier naar blogger te verhuizen. En dus ben ik bericht-voor-bericht bezig en het is echt een rare confrontatie en een gekke gewaarwording om je eigen schrijfsels van heel lang geleden terug te lezen. (Het zijn zo'n zevenhonderdzoveel berichten. Redelijk veel).

Cage on the ground.

<3. Omdat ik het een mooi liedje vind.

Een aanrader!

Ik ben geen beautyblogger - want ik heb totaal geen verstand van dat soort dingen. Maar ik vind het wél leuk om op andere blogs af en toe aanraders van anderen tegen te komen. En hierbij dus mijn aanrader. Want ik vind deze bodylotion echt heel erg lekker. (Ik zoek alleen nog de gele 'country blossom' en de paarse 'lavendel' - die bij onze DA weer nét uit de handel zijn genomen :s).

Nee.

De mensen zeggen altijd dat je nee hebt en dat je ja kunt krijgen. Dat is wel waar.
Maar wat ze vergeten is dat je ook nee kunt krijgen - een nee wat heel anders aanvoelt dan het nee wat je al hebt. Dat dus. Dat bedacht ik me een tijdje terug.

Wat ik heel graag wil.

Er zijn wat mensen met wie ik schrijf (ik wilde bijna zeggen in real life, maar dat slaat nergens op). Schrijven is fijn, ontspannend en therapeutisch en een beetje creativiteit eromheen (ook al is het  genieten van andermans creativiteit door gewoon kaarten bij te voegen of te krijgen) geeft een heel fijn gevoel. Onlangs kwam ik er in een briefwisseling met iemand achter dat ik niet de enige ben met bepaalde dromen. (Het klinkt echt alsof je een kind van zes bent als je het hebt over je eigen dromen). Ik geloof dat ik eigenlijk heel veel dromen heb - maar momenteel zijn er twee heel belangrijk in het kader van positieve bekrachtiging (dingen die je graag wilt krijgen zodat je er gelukkig van wordt). (Je kunt ook dromen hebben in de zin van negatieve bekrachtiging, bijvoorbeeld: hopen dat je jezelf ooit wat minder verdrietig voelt - zoiets, dingen die je graag wilt wegnemen dus wat dan weer een positief effect op jou zou hebben. Niet dat dat op mij van toepassing is, maar dan begrijp je een beetje wat ik bedoel).

Mijn zus zei gisteren dat het goed is om gewoon geld te sparen voor iets leuks en het uit te geven. (Uit te geven? Help). Maar inderdaad. Want ik bedenk me al een hele tijd dat ik een keer naar het Noorden wil (misschien werkt het idee dat ik 'het paard en de jongen' van Lewis weer heb gelezen daaraan mee, én het feit dat ik blogs lees van mensen in het Noorden die me doen wensen dat er vanaf Utrecht een trein ging, heel ver, heel hoog en heel eindeloos - én dat ik een paar maanden terug een artikel las over Lapland in de krant én dat ik onlangs een reclame-affiche zag van het noorderlicht). Nu hoef ik heus niet naar het Noorden te emigreren. Het is duur, ik spreek de taal niet en ik vind Nederland wel best. Maar ik wil wel heel, heel graag een keer op reis naar het Noorden en het liefst naar Lapland in de winter als het gruwelijk koud is. Misschien dat ik daar dus maar voor moet sparen.

En het tweede? Nou, ik vond mannen op datingsites altijd heel erg eng - want die wilden een relatie en het maakte ze geen bal uit met wie. Nou, het maakt mij nog steeds wél uit, want een relatie op zich lijkt me geen bal aan als het niet zou zijn met iemand die je wel heel erg lief en aardig vindt. Maar een prins op een wit paard die zich realiseert dat jij ook zijn prinses bent - omdat je aan gewone prinsen op witte paarden die keihard langs je heen denderen heel weinig hebt - dát zou een mooie droom zijn. ..dan bladdert verf van pasgeverfde muren, verliezen eeuwig groene bomen hun bladeren, wordt de hemel geel, rood en paars  en leggen schapen en leeuwen samen een kaartje, zó gelukkig ben ik dan (Toon Tellegen). Maar tot die tijd - als die tijd ooit komt - blijft het bij dromen. Dromen over degene. En over datgene (het Noorden).

Soms denk ik echt dat het dom is om op je tiende of elfde al te beginnen met het lezen van romans want soms denk ik dat ik een beetje gehersenspoeld ben.

So sweet.

Binnenkort wil ik haar haken, omdat ze zo ontzettend schattig is. Ik ben benieuwd of dat lukt, want het patroon is in het Engels. Ik vond het hier. (Afbeelding komt ook daar vandaan).

Donderdag. (Bijna).

Ik had natuurlijk gezegd dat ik nog een blogje over Valentijnsdag moest schrijven. Vorig jaar postte ik deze foto en ik kan zeggen dat ik op de één of andere manier toch een beetje anders over die dingen denk dan toen. (Volgens mij was ik toen weer eens gefrustreerd, eigenlijk weet ik dat wel zeker).

Vroeger vond ik relaties gruwelijk - en vond ik het echt naar als mensen in mijn omgeving een relatie kregen. Ik was een beetje bang dat het dan over en uit zou zijn met vriendschappen. Nu vind ik dat anders - al blijf ik het idee altijd even wennen vinden, maar het lukt me veel beter om blij te zijn voor die mensen. Het is trouwens maf, want liefde is nou net zo'n onderwerp waarover heel veel geschreven wordt, maar de meeste mensen zullen op hun blog niet precies vertellen hoe ze erin staan. Dat ga ik dus ook maar niet doen. En nee, ik heb geen vriendje (geen vriendjevriendje in ieder geval), zelfs niet bijna (denk ik - en misschien zelfs wel niet of nooit). En ik ga dus ook geen valentijnskaarten sturen, omdat ik nog altijd de visioenen van het beteuterde gezicht van mijn broer voor me zie, die vroeger - ongetrouwd en een broekje - eens een mooie roze kaart kreeg waarin in keurig dameshandschrift stond dat de bewuste dame 'dan en dan' bij de bieb was. Dat is allemaal al weer jaren geleden, maar we kwamen erachter wie het was en ik weet dat als ik haar zag ik niets kon dan een beetje meewarig glimlachen (als zusje van). En zo wil ik dus niet worden. En dus stuur ik geen kaarten, want het kan genant zijn. (Eigenlijk is het sowieso onzin enzo - maar ik ben me de laatste paar maanden ook maar weer temeer gaan realiseren hoe leuk ik post vind en dat ik hartjes ook wel heel lief vind en dat ik kaarten sturen en krijgen gewoon fijn vind, dus ík persoonlijk zou kaarten krijgen wel leuk vinden (van iedereen trouwens) en omdat in de bijbel staat dat je anderen moet behandelen zoals je zelf behandeld wilt worden... al sloeg dat geloof ik niet op valentijnskaarten).

De hond.

Het was vanmiddag, half drie. Ik zat in de trein - want ik moest weer een stuk thesis doorspreken en ik was weer op weg naar huis. Tegenover me zat een aardig uitziend meisje muziek te luisteren. Schuin naast me zat een man met zijn hond. Een zwarte labrador. En toen werd ik toch verliefd op dat beest. En dat terwijl ik helemaal niet per se zo'n grote hondenvriend ben (al vind ik ze ook niet stom).

Maar hij keek me dus aan. En toen, toen ik bijna bij het station was kwam hij even snuffelen. Ik deed m'n handschoen uit en kreeg een beste lik van het beest. En dan die ogen. Toch een beetje warme gevoelens zo kort voor Valentijnsdag :). (Daar moet ik ook nog over bloggen trouwens, snel).

Stappen!

Het onderzoeksverslag is natuurlijk wel een berg werk, maar ik merk ook dat ik veel te veel thuiszit en dat, als het onderzoeksverslag over een paar weken af is, ik gewoon niet echt iets om handen heb. Ja, ik heb een baantje, maar dat is maar een paar uur in de week. En ik moet solliciteren voor een stageplaats. En wie weet - is mijn onderzoek zó interessant dat we het kunnen proberen te publiceren - dat zou leuk zijn. Maar ik moet er toch iets bij doen en nu heb ik daarnet alle restjes moed die ik heb bij elkaar geschraapt en ik heb een ggz-instelling, niet heel ver hier vandaan, gemaild met de vraag of ze vrijwilligers kunnen gebruiken. Ik heb echt behoefte om iets te doen en een ggz-instelling zou de ideale manier zijn om al met cliënten in contact te komen, ze te leren kennen zónder als betweterig iemand tegenover ze te zitten en te leren hoe zo'n instelling functioneert. Wie weet ben ik straks ook een beetje meer klaar voor stage. (En misschien bestaat er wel de mogelijkheid dat ik door het vrijwilligerswerk makkelijker  binnenkom bij een stage, omdat ze altijd zo hameren op ervaring - en dat heb ik niet). Maar goed, voor mij is dit dus alweer een hele overwinning en een grote stap :).

Currently..

-- ..ben ik hard bezig om de resultatensectie van mijn masterthesis af te ronden.

-- ..lees ik voor de weet ik het hoeveelste keer alle boeken van Narnia. Omdat het fijn is om zo'n dik exemplaar te hebben waar gewoon alles instaat.

--.. kregen we gisteren een brief van ons Compassionkindje uit Ecuador. Ik heb dus maar eens meteen teruggeschreven. En verder heb ik nóg een brief geschreven, daarnet.

--.. wordt mijn ex-tas een roze kussen. Het was echt een lelijke plunjezak geworden, dus in het kader van recycling moet er maar gewoon iets anders van gemaakt worden :). Zie mij eens stokjes haken ^^.

--.. geen foto omdat je dit toch al kunt zien, maar ik was de uitstraling van deze blog een beetje zat en dus heb ik hem vanmorgen een beetje omgegooid. I hope you like the result :).

Love me for me.

Who will love me for me
Not for what I have done
Or what I will become
Who will love me for me
uit: What love really means, JJ Heller.

Op de één of andere manier vond ik deze regels zo mooi. Want het is niet zo moeilijk om van iemand te houden om wat die persoon doet - of om wat die persoon kan worden - misschien zelfs om wat die persoon voor jou kan zijn. Maar houden van iemand gewoon om iemand en verder helemaal niets.

Dat wil ik.

Soms word ik wel verdrietig van die mensen die zeggen dat we eerst, allereerst van onszelf moeten houden voordat we van een ander kunnen houden. Dan betekent alles niets en is alles lucht of as of iets wat vergankelijker dan vergankelijk is. Want ik vind mezelf nog steeds niet leuk - ook al zijn er heus wel dingen aan mezelf die ik wel leuk vind. (Ik vind het dus gemeen als ze dat zeggen want wie zegt dat je dat moment ooit bereikt?).

(Tenzij mensen zeggen dat ik iets goed heb gedaan of dat ze me wel aardig vinden. Dan vind ik mezelf eventjes leuk. Eventjes maar. Maar ik moet mezelf niet leuk vinden omdat een ander dat toevallig vindt, omdat een ander zo veranderlijk als het weer kan zijn). Ik heb in ieder geval niet de intentie om te willen dat iemand van me houdt zodat ik mezelf dan wat aardiger ga vinden.

Maar het blijft allemaal maar complex. Sommige gedachten kun je nieteens onder woorden brengen. Laat staan gevoel wat alleen maar gedachten voort zou moeten brengen of wat een gevolg zou kunnen zijn van die gedachten.

Kipperdekipkip

:). Hier was ik dus de laatste paar weken steeds druk mee. (Tussen het studeren door, dat wel).

Bloemetjes!

(Die mijn mama van mijn zus kreeg. Ik vind ze mooi).

Jaaa!

Deze dag begon zo goed zo goed (ja, x2  - en eigenlijk wel keer heel veel). Want toen ik had ontbeten ging ik eerst met angst en beven op lief laptopje (had ik al gezegd dat hij weer terug is?) kijken omdat onze tentamencijfers online zouden komen en op de één of andere wonderbaarlijke manier - prijs God - heb ik dat allerlaatste tentamen aller-UU-tijden gehaald. Ik ga maar niet roepen dat het mijn allerlaatste tentamen allertijden is, want straks krijg ik het na een paar jaar weer in m'n kop dat ik vervolgopleidingen wil doen. Wie weet. Maar wat een heerlijkheid om voorlopig niets meer in mijn hoofd te hoeven stampen. (Als ik een beetje dom kijk dan komt het daardoor).

Verder heb ik voor het eerst in tijden weer eens ontdekt hoe heerlijk het kan zijn om eens flink te slapen. (Soms ben ik zo lui. Beschamend).

En - en dat moet ik toch wel vertellen. Zaterdag was er een mooi concert in een naburig dorp met Trinity & TimZingt - en ik vond het echt geweldig fijn. Allereerst is het al onvoorstelbaar heerlijk als er véél mensen zijn die je kent. En daarna is het ook nogeens heel fijn als er allemaal mooie liedjes worden gezongen, er ruimte is om af en toe een beetje gek te doen - en er soms ook liedjes voorbijkomen die tranentrekkend mooi zijn. En ineens dacht ik: Hee, dat liedje ken ik maar hij is niet van jullie. Zongen ze 'Awake my soul' van Mumford and Sons. (Wat een heel mooi liedje is!).

En nu ga ik me voorbereiden op een gesprek over mijn analyses straks. Een beetje griezelig is dat wel want ik rommel maar wat met SPSS - ik doe wat ik denk dat ik moet doen - en verder snap ik nog steeds geen bal van wat ik aan het doen bent en wat het nu precies betekent wat ik gedaan heb.

Alsof het helemaal niets te betekenen heeft.

You didn't come this far..

You didn't come this far
just to be plundered
here down, your breath is your strength
sleep in this haven
the King holds your favour
with love much greater than you dream

- Set apart this dream, Flyleaf

Wat fotootjes!

 Dan maar weer eens een fotoserietje, gewoon omdat het kan.

1.) De lieve iniminiwekker die ik van m'n moeder kreeg. Hij tíkt alleen. Dus ik denk dat hem verbanning wacht. Maar lief is hij wel.

 2.) Het lief ingepakte popje wat ik bij een setje kaarsen voor m'n verjaardag kreeg. Zo heerlijk winters - ja, ik hou ervan.

 3. De frustratie. Heb ik me uitgesloofd door dure behandelprotocollen aan te schaffen (die best bruikbaar zijn trouwens), wordt het voorlopig toch niks met stages. (Halfhalf kun je mijn allereerste gehaakte uil zien, maar die is een klein beetje gaterig dus de rest wíl je helemaal niet zien).

4.) Projectje voor tussen het statistieken door: De kippenschoen van Betty. Gewoon omdat haken ontspannend is.









 

5. Gisteren kreeg ik deze mooie kaarten uit Zweden. Daar móet je toch wel blij van worden? :)