Ik kom er steeds meer achter hoe heerlijk schrijven is. Gewoon echt schrijven met een vulpen op echt briefpapier. Ja, je mist emoticons (dus je moet ze tekenen - wat ik niet kan). En ja, als je iets verkeerd hebt geschreven of een gruwelijke spelfout hebt gemaakt kun je niet backspacen. Maar toch, het naar de brievenbus lopen en er een dikke brief uithalen en weer zelf een brief terugschrijven. Het geeft soort van rust - zonder al het gestress van facebook en mail. (Ook al ben ik stiekem ook gek op facebook en mail, maar ik ben een beetje té contactgefixeerd geloof ik. Ik hou sowieso van schrijven. Waarom we dat toch niet meer doen met z'n allen). Inmiddels heb ik gewoon, net als vroeger, een penvriendin. En mijn email-vriendinnetje uit Israël heb ik onlangs ook maar eens een echte brief geschreven. En een vriendinnetje van hiero ook - omdat ik haar niet zo vaak meer zie.
Ik ga later als ik groot ben en ooit een vriendje heb (muhaha), hem overladen met liefdesbrieven. (Dat doe ik niet, dat weet ik nu al, maar het blijft een grappig idee). Dat is trouwens wél irritant: de helft van mijn blok briefpapier bestaat uit hartjes met amour enzo erop. Wat moet ik daar nou mee? -_-
(Het is tijd om aan de thesis te gaan werken. Klopt).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten