Om jullie maar vooral niet te laten denken dat ik helemaal geen neuroot ben die overal tegenkan. (En dat mijn zeurgehalte ook maar weer even stijgt).
-- Ik kan er niet tegen als mensen nagelbijten. Dat geluid, hoe het eruit ziet. Dat 'lostrekken' van stukjes nagel. Het gekraak. O iel. Nee dus.
-- Ik kan niet tegen fluiten. Als mensen dus op een zonnige dag 'boer wat zeg je van mijn kippen' beginnen te fluiten dan zou ik dat het liefst omturnen in 'boer wat zegt u van mijn blauwe oog'?
-- Ik kan er ook niet tegen (en dit is een belachelijke) als mensen een appel eten. Misschien dat dat een zondevalsyndroom is (al mag je daar niet mee spotten dan), maar moet je voor de grap eens op het geluid letten van mensen die een stuk van hun appel afbijten. Brr.
-- Ik vind krabben ook bloedirritant. Mensen zien krabben dus.
-- Mensen moeten niet over medische dingen praten waar ik bij ben.
-- Tot slot, ik kan écht niet tegen doodgereden dieren. Soms zou ik het autorijden er bijna om laten - zodat ik eens geen doodgereden dieren by night meer zie. Traumatisch.
(Gemakshalve vergeet ik nu de helft). Ik word ook heel kriegelig als mensen achter me aan lopen. Of als iemand z'n vingers laat knakken. Of als ik continu hetzelfde monotone geluid hoor. (Denk aan de patrijs die me elke lenteochtend wakker loeit).
Dat van die appel hè. Dat is juist een fijn geluid. En je zou ook de vrolijkheid van fluitende mensen kunnen overnemen. Scheelt een hoop, kost een beetje.
BeantwoordenVerwijderenEn die arme dieren..die kunnen er toch ook niets aan doen dat ze worden doodgereden? Welja, het zal aan mij liggen :-P
Tot zo ver de lessen van een rasoptimist.
Haha, die appel en fluitende mensen snap ik zelf eigenlijk ook niet goed :). En die dieren kunnen er inderdaad niks aan doen.. maar ik word er toch altijd een beetje verdrietig van! Maar goedzo, ik word als ik groot ben ook rasoptimist :P :D.
VerwijderenPoor you.. met vakidioot ik als vriendin:)
BeantwoordenVerwijderen