Het is er weer eens.

Soms overvalt het je.

Het kan middenop de dag zijn, het kan ook 's avonds zijn. Meestal komt het na een opeenstapeling van kleine dingetjes. En dan ineens, midden in de supermarkt realiseer je het: je bent gewoon hartstikke chagrijnig. En ergens, diep vanbinnen, weet je ook wel waarom. (De oorzaak is zich nooit van enig kwaad bewust en in dit geval is dat nog terecht ook. Dat is het erge). Maar okee. Wie mij vanavond wil zien in chagrijnige stemming - goed. Op voorwaarde dat ik je mag schoppen. Hard.

(Het is trouwens lang geleden dat ik zo chagrijnig was als nu).