--

soms zijn dingen er misschien wel, maar wil je ze niet toegeven - zul je altijd over misschien en niet-weten spreken. zelfs als iemand je letterlijk zou vragen of. zo ja. wie. wat. hoe. maar dan nog. en het is helemaal niet dat je niet wilt - maar meer die angst. altijd die verdraaide angst die besluit een dam te zijn waartegen jij, bruisende rivier, weinig anders kunt dan kabbelen. hoi dam. hier ben ik.

en als het te laat is weet je het zeker. want dat is een regel in dit leven (lijkt het). twijfelen tot je erbij neervalt en dan ineens is twijfelen niet meer nodig omdat het te laat is en dan, dán weet je het zeker. het was toch wel.

(ik twijfel al niet meer. (maar dat geef ik niet toe, nooit). en het is nog niet te laat).