Logica.

Het is logisch dat als de buurvrouw pianoles heeft, het moment dat de pianoleraar eraankomt iets inluidt als 'er komt pianoles'. Of: 'Er komt gepingel'. (Het luidt ook iets in als 'er komen kerstliedjes' omdat beginners vaak met jingle bells enzo beginnen).

Maar ik kreeg er gisteren dus een beetje een gek gevoel bij. Ik zit in huis op de bank, boek te lezen. En vroem, daar komt meneer de pianoman. En voila, een paar tellen later horen we gepingel. Ik wéét dat het logisch is enzo, maar het idee dat iemand komt met een specifiek doel om iemand pianoles te geven en dat dat ook gebeurt. Ja, het zijn scripts enzo, net als we precies weten hoe we ons gedragen in een restaurant, maar eigenlijk is het hele idee van scripts best maf. Dat áls de pianoleraar komt er pianoles wordt gegeven. Die vanzelfsprekendheid - ik moet er stiekem om lachen, maar niemand begrijpt dat. Want het zou bevreemdend zijn als die beste man kwam om koffie te drinken en om geen pianoles te geven. Of als de beste man wel de intentie had om pianoles te geven maar het uur zou verbeuzelen met gepraat. (Arme ik, dan hoor ik geen jingle bells door de muren).

Het slaat nergens op hè, die gedachten van mij. Maar de logica, het als..dan.. Als mijn zus schoenen gaat kopen duurt het eeuwen en wordt iedereen chagrijnig - en vrolijk dartelt zij door de schoenenwinkel. ("Mooi he?" "Hm. Ja. Neem ze nu maar"). Dat kan bijna niet anders en als het wel anders zou zijn zou de wereld niet helemaal kloppen. Dingen lopen volgens een vast patroon en dat hoort ook want anders wordt het leven onvoorspelbaar en dat vinden we eng. Maar eigenlijk is die gekke voorspelbaarheid iets wat me soms de kriebels geeft. Dat sommige mensen zich altijd in sommige situaties hetzelfde gedragen. En dat de pianoleraar dus altijd komt om pianoles te geven. (Maar hij moest ook maar eens het hart hebben om met andere intenties te komen, dat dan ook weer).