Heel soms, als je 's ochtends niet te lang in bed blijft liggen (wat ik graag doe - dat lang in bed blijven liggen dus) neem je het waar. Een heel klein beetje - in de wind misschien of in de stilte. Heel soms, als het de avond ervoor nog geregend heeft. Het heet herfst en soms kun je het ruiken. Zo veelbelovend.
Ik dacht altijd dat ik niet van de herfst hield. Ik vind regen en wind heel gezellig zo lang ik binnen zit, maar als je weg moet wordt het minder grappig. En de Nederlandse Regen en Wind heeft soms de neiging om te overdrijven en veel te veel voor te komen in de herfst. Maar ik kwam er vorig jaar achter dat ik wel van de herfst houd. Eindelijk weer zin in veel thee drinken (kaneel, caramel, whatever, als het maar een beetje winters klinkt). En vorig jaar was het zo mooi zo mistig. Het heeft allemaal iets. Net als wanneer er sneeuw valt. Ik hou sowieso van boswandelingen.
Alsof de zon alleen maar voor oppervlakkigheid en onrust zorgt. En de mist en de sneeuw en de stilte voor een heerlijke rust - en diepere gedachten en meer creativiteit. Maar ik spoor dan ook niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten