Joehoe. Via marktplaats heb ik een handleiding voor ongelukzoekers op de kop getikt - het boek 'geluk is ook niet alles' van Watzlawick. En ik ben al heel erg gevorderd, want het boek 'leert' je hoe je het toch altijd voor elkaar krijgt om in de langste rij te staan of het verst te moeten lopen, ik ben expert in die dingen. Daarnaast gaat het in op communicatie in relaties - en hoe je dat vooral mis kunt laten gaan. Dat was ik nou niet van plan, maar ik kan er nog niet zoveel over zeggen. Dwing mensen ook vooral om dingen met plezier te doen, dé garantie dat ze er niets meer aan vinden. Op de één of andere manier is het dus bijzonder grappig om een boek te lezen over 'hoe je het best alles van de donkere kant bekijkt'.
(Daar heb ik vandaag al helemaal niet veel moeite mee, want ik ben hartstikke verkouden, voel me niet lekker en m'n laptop wil niet meer aan en is weggebracht met al mijn broodnodige bestanden er op, dus moet ik alles op de pc boven doen die superlangzaam is en die ik niet zomaar even van onder de bank vandaan tover om even m'n mail te kunnen checken. Ja. Ik vind mezelf zielig).
Nu dan een fragmentje uit het bewuste boek!
"Er kan bijvoorbeeld nauwelijks twijfel over bestaan dat een groot aantal van onze handelingen, zelfs de meest alledaagse, een element van gevaar bevatten. Hoeveel gevaar moet een mens voor lief nemen? Redelijkerwijs gesproken zo min mogelijk, of liefst helemaal niets. Profboksen of zweefvliegen aan een glider lijkt ook de waaghalzen onder ons te riskant. Auto rijden? Denk alleen maar eens aan het aantal mensen dat elke dag bij verkeersongelukken om het leven komt of invalide wordt. Maar ook lopen bevat veel gevaarlijke aspecten, die de vorsende blik van het verstand niet snel ontgaan. Tassendieven, uitlaatgassen, instortende huizen, vuurgevechten tussen bankrovers en politie, gloeiend hete brokstukken van Amerikaanse of Russische satellieten - er komt geen einde aan de waslijst, en alleen een halvegare zal zich onbekommerd blootstellen aan deze gevaren. Dan kun je maar beter thuisblijven. Maar ook daar bent u maar relatief veilig. Trappen, de boosaardige streken van de badkamer, gladde vloeren of vouwen in het tapijt, of gewoon vorken, messen, scharen en licht, om van gas, heet water en electriciteit nog maar te zwijgen. De enige verstandige conclusie die u lijkt te kunnen trekken is dat u 's morgens maar beter niet op kunt staan. Welke bescherming biedt uw bed echter tegen aardbevingen? En als al dat liggen nu eens tot doorliggen (decubitus) leidt?"
(uit: Geluk is ook niet alles, Paul Watzlawick, pp. 39, 40).
En toch vraag ik me nu af of die beste man écht wil dat we ongelukkig worden of dat het boekje meer ironisch bedoeld is. Op de achterkant staat namelijk dat je het ongeluk uit het kleine hoekje moet halen, het de ruimte moet geven en er iets mee moet doen. Of ben ik nog niet voldoende overgehaald door zijn verhaal? Kortom, ik moet nog nadenken over de clou van het boek. Maar tot die tijd geniet ik wel van de heerlijke adviezen om zo ongelukkig mogelijk door het leven te gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten