Alsof je in een college of werkgroep even niet in God gelooft. Want 'over het al dan niet bestaan van God doen we geen uitspraken'. (Kan ook niet als je wetenschappelijk bezig bent). Maar ik vind het altijd zo'n vreemd gevoel om na zo'n werkgroep weer te zeggen 'ik geloof in God'. Dat dóe ik ook - maar toch blijft het raar. Een knop omzetten. Alsof je even niet in Hem gelooft. En plots daarna weer wel.
Theologievakken zijn in zeker opzicht beroerder dan psychologievakken. Bij ons heb je eigenlijk alleen een beetje (best wel) problemen bij hersenvakken waarin het gaat over het brein en hoe dat ge-evolueerd is. Maar verder.. geen last. Ik heb er overigens ook geen last van bij theologie. Het voelt alleen een beetje vreemd dat je soort van je geloof even op de achtergrond zet. Uitzet als het ware. En weer aan als je de deur uitgaat en de trap afhobbelt - met drie uur lang zakdoekjes volsnuiten in je gedachten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten