Een van de allerstomste dingen die mensen kunnen doen is staren. Dat kan zomaar, in het luchtledige met een blik op oneindig en een denkwolk boven je hoofd. En ik geloof zomaar dat er wel meer manieren zijn. Van die 'als-blikken-boormachines-waren-was-jij-nu-zo'n-beetje-doormidden' manieren van kijken.
Vandaag was het weer eens zover. Ik zat in de trein naar Utrecht - en vaak meent het spoor nog even bezet te moeten zijn, dus we moesten wachten naast de verkeersschool met motorrijders. Ik denk dat ik bezig was met een kruising tussen in het luchtledige staren zonder iets te zien en staren naar de kunstjes van de heren op hun motoren. En daar, ineens, uit het niets, ziet één van die meneren mij (of iemand anders in die hele grote trein) kijken en besluit zomaar even heel hard te zwaaien, tussen de pionnetjes door. Met mijn stomme kop zwaai ik dan niet terug, want wie verwacht dat die meneertjes niet op hun motor letten maar op argeloze starende toeschouwers in de trein?
(Er bestaan vast ergere manieren van betrapt worden, maar toch. Ik schrok me rot).
Ben benieuwd hoeveel van die starende gezichten die meneer naar zich toegekeerd zag vanachter die raampjes. En hoeveel van die gezichten terug hebben gezwaaid. :)
BeantwoordenVerwijderenOverigens een erg creatieve en mooie kopfoto!