Gedachten.

De ultieme manier om je tijd goed te besteden is door in de trein gewoon je artikelen te lezen. Geen afleiding in de vorm van feestboek en weblogs die staan te popelen om bijgehouden te worden. En popelen doen ze. Maar de trein dus. En ik, met nog de hartkloppingen van het bijna mislukte inparkeren. En mijn artikel. En wat betreft dat artikel moet ik nu iets kwijt.

Ik las deze uitspraak. En die vond ik inspirerend: "Ieder is precies zo ongelukkig als hij meent te zijn" - Seneca. Dat ging over de kracht van gedachten. En dat ons denken voor een groot deel bepaalt hoe we ons voelen. (Toen ik, als zeventienjarige ik, zelf naar een psycholoog ging vond ik het gruwelijk vervelend om gedachten en gevoel in schemaatjes te zetten en ik geloofde ook niet zo dat het kon helpen. Inmiddels geloof ik er wel in, omdat simpelweg bewezen is dat het werkt). Ik las die uitspraak en bedacht me dat het misschien wel heel erg okee is om, wanneer je jezelf beter wilt voelen, om maar gewoon met die gedachten te beginnen. Heel hard dwingen om iets wel of juist te denken werkt niet. Ik had mezelf een bepaald doel gesteld deze maand. Niet denken aan iets. Maar op de één of andere manier is het als met de bekende witte beren. Niet denken aan iets, betekent juist wél denken aan iets. Maar ik geloof wel dat jezelf gewoon af en toe trakteren op een leuke gedachte best effect kan hebben. Dus denk ik soms maar gewoon uit het niets, krankzinnig en volslagen idioot, ik ben E. en ik ben leuk. (In navolging van een dronken jongen ooit op Koninginnedag). (Nee, zeggen mijn gedachten, doe niet zo ráár. Heb niet zo'n eigendunk). Mijn gedachten kunnen de pot op, want ík ben de baas. (Ik sta er wel versteld van wat een macht gedachten kunnen hebben - ze máken je wereld als het ware). Maar het goede nieuws is dat we ze aan kunnen pakken. We vangen ze, schaven ze bij en maken er iets moois van. Een kunstwerk desnoods.