Als wéér iemand aan me vraagt hoe oud ik ben - en ik zeg: tweeëntwintig, maar ik zie eruit als zestien - ga ik er bijzeggen dat ik me ook gedraag als zestien. (Hoeven ze dat zelf niet te zeggen).
Ik voel me namelijk verschrikkelijk zestien soms. Beschamend af en toe, zelfs.
Ah vervelend is dat! Ik ben verschrikkelijk blij dat ik geen 16 meer ben, wat een rotleeftijd. 80 lijkt me echt de perfecte leeftijd. Dat duurt helaas nog eventjes, om precies te zijn 63 jaar. (Als ik het haal, natuurlijk.)
BeantwoordenVerwijderenVolgens mij heeft iedere leeftijd, 16 én 80 zijn mooie en zijn minder mooie kanten :). Ik denk wel dat mensen het van tachtigjarigen wat meer accepteren als je moppert over het leven of wat ook. (Dat is dan wel het irritante aan zestien: niet serieus genomen worden - denk jij ook niet?).
VerwijderenIn aanvulling op de blog: Ik zie bij mezelf wel dat ik sinds m'n 16e veel volwassener ben geworden (stom woord is dat); in de zin dat ik gestructureerder kan denken. Maar ik zie ook gruwelijk puberale trekjes bij mezelf af en toe. En dan denk ik dat ik mezelf maar beter kan indekken door te zeggen dat ik me als zestien gedraag :P.