Soms krijg ik het gevoel dat ik mezelf moet verdedigen. Dat ik toch heus wel een nuttig leven leid. Zoiets. Vanmorgen was mijn leven ook weer érg nuttig.
Mijn college begon om tien uur in de binnenstad. Gelukkig maar, want de Uithofcolleges konden niet doorgaan door vervelende mensen in gele hesjes die 'actie, actie' schreeuwen omdat ze in anderhalve minuut een wc schoon moeten maken. Normaal ga ik altijd lopen vanaf het station, maar lopen in de motregen vond ik, lui mormel, iets waar ik even geen zin in had. En dus heb ik de bus maar genomen. En toen dus college. Een film.
Dát is relax. Gewoon van tien tot kwart over twaalf film kijken. Maar dan wel met het doel om daar een opdracht over te gaan maken. Best prima. Deprimerende film trouwens. Nynke. Over de echtgenote van Troelstra. En over hysteria en dat soort dingen. Nare man, Troelstra. (Althans, als je die film zo bekijkt). Wel fijn was de popcorn, chips en chocola die een werkgroepgenoot had meegenomen. Zo voelt college helemaal niet per se als college. (Maar lunchen is daarna ook niet per se noodzakelijk..). En: PRESTATIE: Ik heb niet gejankt bij de film!
En nu is m'n concentratie weg. En dat paper.. ik moet een echtscheidingsmodel uit gaan leggen en.. wazig, wazig, wazig. En warreligheid. In m'n hoofd.
Nice he! Ik heb ook 1x in de week een college waarin we in de tweede helft standaard een documentaire of film kijken. :)
BeantwoordenVerwijderenEn PS: soms krijg ik ook het gevoel dat ik mezelf moet verdedigen aangaande de nuttigheid van mijn leven. Ik denk dat dat bij studeren hoort. Als ik dezelfde tijd die ik besteed aan studeren, besteedde aan een huis bouwen zou ik mezelf veel nuttiger voelen (als ik het kon, tenminste). Het komt vast doordat de nuttigheid van studeren in de lange termijn ligt :)