2013 in boeken.

Omdat het alweer te lang geleden is dat ik voor het laatst heb geblogd (2 weken, shame on me), dacht ik: ik ga een eindejaarsblogje schrijven. Niet zomaar een eindejaarsblog, maar een blog waarin ik de meest aansprekende boeken noem die ik het afgelopen jaar heb gelezen. Met een verhaaltje erbij. Het zijn vijf boeken en ik zal ze ongeveer op volgorde waarin ik ze heb gelezen noemen en er iets over en bij zeggen.

1.) Het eerste boek is 'De benedenrivier' van Paul Theroux. Natuurlijk ben ik alweer half vergeten waar het boek over ging, maar ik herinner me nog wel hoe beklemmend knap het geschreven is. Het gaat over een man die terugkeert naar een dorp in Afrika waar hij vier jaar van zijn leven heeft doorgebracht. Het bijzondere aan dit verhaal is dat de man terugkeert naar een plaats waar hij goede herinneringen aan heeft.. de vraag die een recensie hierbij stelt is: is het een ontsnapping, of wordt hij in de val gelokt?

Het laatste jaar heb ik geleerd over de kracht van verhalen. Hoe bijzonder het is om dingen in woorden te vatten, mooie en moeilijke dingen. Verhalen hoeven niet altijd een gevoel van tevredenheid of blijheid bij je op te roepen - het bovenstaande boek riep gedurig frustratie bij mij op. Zo van, schrijver, kom op! Soms, nu ik zelf korte verhalen schrijf - waar ik veel te weinig tijd aan besteed hoor - realiseer ik me de macht die een schrijver heeft. En dat het doel van een verhaal niet altijd ontspanning en tevredenheid is, maar soms ook je juist heel boos maken. 

2.) 'One day,' of (ik lees boeken liever in het Nederlands) 'de eerste dag' van David Nicholls. Is het een goed boek? Weet ik veel. Het is wel een ontroerend boek. Een boek waarbij je heel hard moet lachen - en waarbij je, ineens onverwacht ook moet huilen. Het gaat over twee mensen die elkaar ontmoeten. En over iedere dag in elk komend jaar, waar ze dan zijn. Hoe hun relatie met elkaar dan is. Ik las het boek afgelopen zomer, onder een parasol in een ligstoel. Dus het laat me denken aan de zomer.

Het laat me ook denken aan liefde. (O ja, ja). En dat het belangrijk is om tijd door te brengen met degene(n) waarvan je houdt. Dat van iemand houden soms een specifiek gevoel kan zijn en soms alleen een keuze - afwisselend. Dat je van iemand kunt houden zonder je ervan bewust te zijn. (Dat je soms ook heel boos kunt zijn op degenen die je heel aardig vindt en dat zulke emoties best aanwezig mogen zijn). Ik realiseer me meer en meer over die dingen. Misschien wil ik wel relatietherapeut worden; al weet ik niet of dat een optie is. Ik vind het idee van 'voor één persoon gaan' echt bijzonder mooi.

3.) Leven in je leven, leer de valkuilen in je leven herkennen. Dit boek gaat over schematherapie en als je het helemaal leest, word je een beetje erg moe. Ik las een stuk uit het boek als voorbereiding op een eventuele schematherapie-stage. Die niet doorging (niet meer aan denken). Het boek laat zien hoe je bepaalde denkpatronen opdoet (dus de wereld op een bepaalde manier ziet) - combinatie van opvoeding, temperament, gebeurtenissen) - die je in je leven behoorlijk kunnen hinderen. De therapie is vooral voor mensen met persoonlijkheidsstoornissen, maar ik geloof dat je niet zo'n label hoeft te hebben om iets aan dit boek te hebben. Het heeft mijn ogen in ieder geval op bepaalde gebieden wel geopend. (Af en toe was dat een beetje een au-ervaring).

Zoals ik al zei las ik dit boek als voorbereiding op een eventuele stage. Ik ben inmiddels een jaar en twee maanden bezig om een plek te vinden en het vlot nog niet erg. Vijf gesprekken gehad. Talloze brieven en ook talloze afwijzingen (reorganisaties bladiebla). Maar soms zijn er kansen bij moeilijkheden, dus ik ben in mei begonnen met vrijwilligerswerk. Daar las ik ook dit boek. En daar heb ik zoveel aardige mensen ontmoet en de kans gekregen om me meer te ontwikkelen. 

(Ontwikkelen: Eerst val je gewoon niet op en dan krijg je dingen dat je op een verjaardag zit en iemand, die je helemaal niet gesproken hebt, op het laatst naar je toe komt en zegt dat je 'zo'n aardige jongedame bent' - geen idee waarom. Of dat iemand met Kerst zegt bijna te smelten omdat je er zo feestelijk (ofzo) uitziet - brr; wat moet ik aan met zoveel aardigheid?).

Dat boek dus. Wat je eruit kunt leren is voor iedereen weer anders.

4.) Het leven van Pi. Wie de film heeft gezien, weet al waar het boek over gaat. Het is het verhaal van de dierentuin die per schip van India naar Canada zal vertrekken maar dan zinkt het schip. Een jongen en een tijger vervolgen de reis..

Ik heb dit boek zo ontzettend aan één stuk door gelezen. Soms met walging, omdat ik niet zo van bepaalde expliciete opvreetscènes houd. Ik vind het een beetje lastig om te zeggen wat het met me deed (o, wat een psychologische term). Een opmerking in het boek is dat het 'je in God zou laten geloven'. Vind ik niet per se dat het boek die uitwerking op mij heeft, al geloof ik al in God. (Zou er ooit iemand in God zijn gaan geloven door een roman?)

In God geloven vind ik minder makkelijk dan vroeger. Maar aan de andere kant betekenen emoties naar God toe - ook niet zo positieve - niet dat er geen band met God bestaat. Soms is in God geloven ook alleen maar een keuze. Maar altijd gevoel hebben bij geloof in God lijkt me ook heel onrealistisch. 

5.) 'Terugkeer Ongewenst' van Charles Lewinsky. Ik heb het boek nog niet uit - foei - maar het is wel een heel bijzonder en heel mooi boek. Het gaat over iemand die een keuze moet maken tijdens de oorlog. Ik heb het idee dat het lang gaat duren voordat hij de keuze maakt: is het een keuze voor rechtvaardigheid of een keuze voor leven? Ja, dat soort rotkeuzes moest je maken soms, toen.

De keuze voor goed en kwaad is natuurlijk wel universeel. Je hebt goed. Je hebt kwaad. Wit en zwart. Maar er is ook grijs, datgene wat goed is voor de één en niet goed voor de ander - dat heeft iets met je geweten te maken. Het boek laat ook zien dat - hoe graag we dat ook zouden willen - de wereld niet eerlijk is. Je keuze kan wel eerlijk of rechtvaardig zijn, het wil niet zeggen dat je er iets voor terugkrijgt. 

En dat is stom. Je kunt denken in termen van: die heeft ook al die dingen, maar het is geen garantie dat jij al die dingen krijgt. Voor sommigen is de oneerlijkheid van het leven een voordeel. Voor anderen niet. 

----
Nou, goed. Dat waren dus een paar boeken die ik in het afgelopen jaar heb gelezen, gekoppeld aan wat dingen waar ik over het nagedacht/waar ik wat over heb geleerd. Tips voor boeken zijn altijd welkom. (Ik heb trouwens ook veel nagedacht over haken en hoe heerlijk het is om creatief bezig te zijn, maar dat lijkt me iets te oppervlakkig voor deze blog, vandaar dat ik geen haakboekje heb genoemd, maar ook dát vind ik leuk).

Dus. Ik wil maar zeggen - alvast, al is het nog een beetje vroeg: Een heel goede jaarwisseling gewenst en ik hoop dat 2014 een heel mooi jaar wordt voor iedereen. Met opnieuw mooie boeken en heel veel liefde en persoonlijke groei.

Kerstkaarten.

We namen stapels kerstkaarten mee naar de klas en gaven iedereen een kaart. (Of: alle meisjes - want het was in de tijd dat jongens nog stom waren). De meeste anderen deden hetzelfde. Het was bijna kerst en de plaatjes van dieren in landschappen in de sneeuw - of van katten met kerstmutsen - brachten ons ver weg naar idealistische plekken.

Toen werden we groter en was het onzin om kaarten uit te delen. Niemand deed het meer.

Nog steeds doen veel mensen het niet meer. Hoeft ook niet. Maar kerstkaarten sturen en krijgen heeft iets van jeugdsentiment en het doet me ook heel hard denken aan hele fijne gezellige avonden en een kastdeur die bomvol hing. Ja, ik hou ervan :).

De muts.

Gisteravond had ik niet zoveel te doen - behalve een gezellig skypegesprek met een vriendin die wat verder weg woont. Toen dacht ik: Kom, ik maak m'n muts eens af. En ik haak een bloemetje (wat ik nog nooit eerder had gedaan, dus het resultaat verraste me een beetje). Het eindresultaat? Kijk maar.

Soms zijn aardige mensen ontmoedigend.

Vandaag, half één.

Ik had weer eens een sollicitatiegesprek, omdat ik dus nog steeds op zoek ben naar een stage (zodat ik af kan studeren, jawel). Het was een leuke locatie, goed te rijden. En ik zat dus te wachten.

Komt er een meisje haar jas ophalen. Niet gewoon een meisje, maar een superaardig en spontaan meisje. Enthousiast bovendien. "Kom jij voor een sollicitatiegesprek?" vroeg ze. "Ja," zei ik. En ik wist: dat is dus nóg iemand op zoek naar een stage.

En dat is dus één van die momenten dat ik het ontmoedigend vind dat mensen heel aardig en spontaan zijn. Ik moet altijd even wennen op welke plek dan ook en ik voel me dan een beetje afsteken bij een aardig en leuk iemand.Verder was het wel een leuk gesprek en ik zou nog steeds heel erg graag willen dat ik het werd.

(Snap je nu dat ik mijn volle naam niet op mijn weblog zet? Het is ideaal om ook over dit soort dingen te kunnen schrijven zonder dat je 1, 2, 3 gegoogled wordt).

Projectjes.

Ik geniet zo van het haken/creatief bezig zijn, dat ik tijdens de colleges op school al bijna zit te dromen om weer heerlijk creatief aan de gang te gaan. Momenteel ben ik met drie dingen bezig. Het eerste wordt een cadeautje (en is dus geheim, maar als het af is en gegeven, zal ik er wel een keer een foto van plaatsen). Het tweede is een muts. (Poging drie of vier, want het patroon ging niet helemaal op voor mijn materiaal). Het derde is een variant op een e-readerhoesje uit het boek 'Mollie makes birds'. Voor mijn navigatieapparaat die geen tomtom heet. (Op de achtergrond zie je het mooie plaatje uit het boek. Mijn variant wordt iets donkerder).

O ja, het sollicitatieseizoen is weer begonnen. Het zou toch zo fijn zijn als ik komend jaar eens écht af kon studeren..

Gedichten.

Ik vind gedichten lezen eigenlijk wel leuk. Dus: lang leve het nieuwe vak.

Eén van de vragen die aan de orde kwam in college was waarom al die uitgeverijen in vredesnaam nog gedichten uitgeven, terwijl er eigenlijk weinig vraag naar is. (Stel je maar voor, als ik een gedicht op facebook zet, of hier, of op m'n andere blog dan leest geen hond het - en dat zijn dan nog amateuristische gedichten, maar ook voor de serieuzere gedichten is dat best wel waar). Het idee erachter was dat uitgeverijen soort status krijgen door het uitgeven van gedichten; een goede naam.

En verder is het ook grappig dat een goed gedicht soms een goed gedicht is omwille van mooie taal - woorden die niet bij elkaar passen, worden wel bij elkaar gezet en creëren zo een nieuwe betekenis. Dat wordt als beter gezien dan Sinterklaasrijmpjes. (Maar volgens mij is het er maar op los associëren. Ik weet niet of je kunt zeggen dat het één veel beter is, het is net waar je van houdt en welke connecties je hersenen maken). Juist de bizarre gedichten zijn goed. Dichten is dan denk ik een kwestie van loslaten. Loslaten dat het ergens op moet slaan. Betekenissen ontstaan vanzelf, in het hoofd van de lezer. Soms iets anders dan wat de dichter voor ogen had - maar dat is niet erg. Het verhaal vertelt zichzelf.

En ik hou van metaforen. Alleen niet van mijn zo eindige verstand dat metaforen wel wat beter mag begrijpen.

Leesvoer voor de cursus.