Pagina's

zaterdag 28 september 2013

Ziekjes :(.

Zo ben je maandenlang niet ziek.

En dan ineens is het in één maand tijd twee keer raak. Begin september werd de halve familie geveld door een buikgriepvirus. (Je weet hoe ik die krengen haat). Maar ook ik was de pineut. Gelukkig duurt dat meestal niet zo lang.

Woensdag kreeg ik een beetje keelpijn. Woensdag op donderdagnacht ben ik maar pepermuntjes gaan eten tegen het hoesten. Donderdag had ik een (geweldige!!!) bruiloft. En doorlopen ging op zich wel prima, al had ik het koud, begon er een beetje hoofdpijn op te komen - en waren mijn oogjes een beetje waterig. Vrijdagochtend werd ik met barstende hoofdpijn wakker die tussen de middag zo'n beetje verdween, zodat ik enthousiast dacht dat ik weer helemaal beter was.

Maar vanmorgen werd ik weer met zo'n hoofdpijn wakker dat dát een grapje was. Ik heb deze dag non-stop op de bank gelegen. Af en toe gestoomd. Ik heb geen idee of het voorhoofdholteontsteking is, of dat er een verkapte migraine-aanval achter zat. Ik weet het echt niet. Maar nu ben ik zover dat ik weer even muziek kan luisteren en achter m'n laptopje kan zitten en een boek kan lezen. Hopelijk blijft dat zo.

(Ik ga trouwens BodyButters van The Body Shop kopen, want die zijn enorm in de aanbieding. Just to let you know. Het is een verslaving).

woensdag 25 september 2013

Een Italiaans liedje. (Een stem van vrijheid).

En verder versta ik natuurlijk ook niets van Italiaans. Maar ik hoorde deze vroeger ooit eens op de radio en toen vond ik 'm zo mooi, maar kon hem nooit ergens terugvinden. Tot vandaag.


woensdag 18 september 2013

POST!

Maandag een brief en vandaag een voorraadje briefpapier, kaarten en wéér een toffe brief gekregen. Makes me happy! Misschien is post ook wel een goede vorm van de wereld verbeteren. Je helpt er post.nl mee, je wordt gelukkig van dingen sturen én je wordt blij van dingen krijgen. Het moedigt creativiteit aan en schrijven gaat niet zo snel als typen. Heerlijk relax dus, zonder haast of iets in die zin. Ja, schrijven en echte post is heel fijn.


dinsdag 17 september 2013

... (wat aanvulzinnetjes).

.. het is tijd voor een heerlijk kopje avond-thee. Er schijnt citroenmelisse, lavendel en kamille in te zitten - wat lekker klinkt. Ik ben dus heel benieuwd!

.. Count your blessings. Een tijdje terug kreeg ik een kaart, ik stuurde een brief terug en gisteren kreeg ik een superleuke brief met vogeltjesbriefpapier (én een gezichtsmaskertje én de bewuste avondthee). Blije verrassingen zijn dat. Een niet-lege brievenbus, maar gewoon echte tastbare POST.

.. Over post gesproken.. ik ben bijna door m'n briefpapier heen en heb dus maar even heel erg leuk nieuw briefpapier besteld. (Jawel, het is een beetje zoet.. maar dat past bij mij).

.. Soms fantaseer ik in wat voor huis ik later wil wonen. Het is altijd ergens buitenaf. Met een tuin. (Met wilde bloemen erin denk ik. En lavendel. Een beetje een spannende tuin. En een groentetuin natuurlijk). En binnen veel kleur, rood, blauw.. ruimte voor creativiteitsexplosies. En voor mijn part zelf opgepimpte kringloopmeubels. (Mijn moeder moppert zo vaak over hoe de kat de dure bank heeft vernield. Als je bank niet duur is, is het minder erg). En potten met kruiden overal en en. (Droom maar lekker verder.... dit is allemaal nogal onrealistisch, denk ik).

.. Ik heb vandaag het gevoel dat er aardigere mensen bestaan dan ik. Ik word soms toch zo chagrijnig van mensen die een relatie hebben en die zo ooovergelukkig zijn met elkaar en die daarom dus ook maar gewoon constant bij elkaar willen zijn. Misschien ben ik wel jaloers. Maar het is toch niet gezond als je nergens anders tijd meer voor hebt? Nou?


vrijdag 13 september 2013

Dagdromen zijn heel anders dan echte dromen.

Heb je dat ook weleens..

dat je overdag zit te dagdromen. Je staart uit het treinraam, ziet landschappen, een rivier, huizen en wolken aan je voorbijtrekken. En je droomt over wat zou kunnen zijn maar wat niet is.

En je komt thuis en je bent blij, omdat je zo heerlijk ver weg was met je gedachten. Ergens in Utopia. Hoe fijn was het leven daar.

's Avonds ga je dan naar bed en je valt in slaap. (Ja echt, zonder moeite dit keer).

En dan droom je. Je droomt dat ze je even vriendelijk komen vertellen dat je dagdromen niet realistisch zijn (ook al hoopte je van wel). Het zogenaamde snoep wat je, als een klein kind, in je handen had, wordt er door grote sterke handen weer uitgewrongen. Je kijkt een beetje beduusd.

Meestal heb ik het andersom. Dat ik droom en dat de realiteit dat weerspreekt. Maar dat je dágdroomt en dat je vriendelijk op je vingers wordt getikt terwijl je slaapt is wel een beetje bizar.

dinsdag 10 september 2013

SHOCK.

Op mijn oude pc boven vond ik deze foto van mei 2011. Gemaakt door Nelleke - die geweldig mooie bosfoto's maakt en ook deze best wel evil foto van mij.


maandag 9 september 2013

Het is goed om dingen niet meer raar te vinden.

Vroeger liet ik me heel erg weerhouden door wat de mensen van me zouden denken. En ik kan wel zeggen dat dat vroeger was en nu niet meer, maar dan lieg ik. Tegelijkertijd heb ik wel geleerd om blijer te zijn met bepaalde associaties en dat meer als creatief te zien dan als raar.

Een tijdje terug was iemand jarig en ik wilde iets origineels geven, maar ik wist niet zo goed wat. Ik had een mooi notitieboek uit Noorwegen gekregen - en dat vroeg erom om er iets leuks mee te doen.

Toen heb ik dus dat boek volgeschreven met citaten, boekfragmenten en heel veel onzin. En dat cadeau gedaan. Hier een heel klein beeld ervan.




donderdag 5 september 2013

woensdag 4 september 2013

Wat een stel vuile vervuilers zijn we.

Zo. Als je dan geen dominee wilt en kunt worden en toch af en toe zo'n gevoel voelt opborrelen van: Ik wil preken. Ik wil heel hard preken en allerhardst alle mensen aan hun hoofd zeuren met wat ze allemaal wel niet verkeerd doen. Dan schrijf je toch gewoon een blog.

Maar vervuilers zijn we wel. Misschien bewust, misschien onbewust.
In mijn omgeving vinden ze milieubewust zijn meestal een beetje stom - en iets voor types die nou ja zeg, niets beters te doen hebben. Geitewollensokken enzo. Maar ik geloof steeds meer dat het wel okee is om milieubewust te zijn. Hoef je niet in door te slaan. Kleine beetjes helpen. (Denken dat je de hele wereld kunt veranderen in dat opzicht zou je denk ik heel depressief maken).

Goed. In welk opzicht zijn we dan misschien onbewuste vervuilers?
Ik las onlangs een christelijk tijdschrift waarin werd verwezen naar noordzee.nl. Op deze site staan verschillende cosmetica die plastic bevatten (wat uiteindelijk via-via weer in zee terecht kan komen). Het grappige hieraan is dat het echt niet per se uitmaakt in prijs. Soms bevatten vrij goedkope merken geen plastic. En duurdere wel. Hierin kun je dus eigenlijk best wel bewust keuzes maken.
Wel een raar idee trouwens. Dat er gewoon kleine plasticdeeltjes in douchegel, tandpasta, shampoo en weet ik niet wat voor producten allemaal meer kunnen zitten. (Mocht je willen weten welke producten goed zijn en welke niet: link). Hierin keuzes maken is dus een heel klein ding wat je zou kunnen doen. En verder ben ik dus nog steeds niet echt een milieufreak, maar als kleine beetjes helpen vind ik ze wel positief. (Net als gescheiden plastic inzamelen bijvoorbeeld).

maandag 2 september 2013

De dat-is-op-zich-niet-zo-erg-monologen.

Soms denk ik dat ik niet spoor.

Donderdag zat ik op station Amersfoort en er kwam een goederentrein langs. Dat is bijna elke week om dezelfde tijd het geval. Het zal wel zo horen.

Ik dacht: He bah, wat vervelend. Er komt een goederentrein langs. Soms ga ik dan voor mezelf ontleden wat daar nou precies vervelend aan is. (Zelf-acceptatie, dingen die eigenlijk heel raar zijn op je blog zetten). En ik probeer dan zolang mogelijk door te gaan.

- er komt een goederentrein langs. dat is op zich niet zo erg.
- die goederentrein is heel lang. dat is op zich niet zo erg.
- die goederentrein gaat langzamer rijden. dat is op zich niet zo erg.
- de goederentrein gaat zelfs remmen. dat is op zich niet zo erg.
- de goederentrein maakt geluid. dat is op zich niet zo erg.
- de goederentrein piept als hij remt. en dát is wel erg, want het is een heel vervelend geluid.

Soms weet ik wel zeker dat ik niet spoor.