Pagina's

zaterdag 17 september 2016

emoties.

emoties zijn zo mooi (en kunnen zo moeilijk zijn).

ik zie zoveel emoties. wie gaat er niet huilen bij een intakegesprek en wie huilt er niet na verloop van tijd. o en natuurlijk voel ik ook emoties.

emoties zijn zo mooi. wanneer iemand besluit dat je mag weten wat ze voelt en ze het vertelt en het tegelijkertijd ook voelt - deel alsjeblieft in wat ik voel - dan kan ik daar een beetje aarzelend alleen maar in toestemmen. hoi emotie van deze persoon. laat me je zien zodat ik kan helpen, steunen, er zijn. zodat ik kan laten zien dat jouw voelen niet leidt tot mijn afwijzing.

want dat kan natuurlijk. dat je voelt en dat zegt en overbrengt en dat de mensen zeggen doe toch niet zo stom dat is toch nergens voor nodig. o ja dat herinner ik me nog zo goed. de keren dat ik bang was en dat de mensen zeiden dat het nergens op sloeg. bang om naast een vreemde mevrouw in de bus te gaan zitten. bang dat de boot omslaat. en de mensen die zeggen dat ik niet bang moet zijn. omdat je angst hen mateloos irriteert en om geen enkele andere reden. 

en dan de mensen die zien dat je bang bent en zeggen zal ik je helpen en achter je naast je lopen. zou het zo niet moeten zijn. dat helpt dan misschien niet om de angst te overwinnen, maar wel om te trotseren. om dapper te zijn.

wat ik wil als ik voel is dat mensen vragen waarom en het proberen te begrijpen. waarom ben je bang waarom ben je boos en waarom ben je blij. dat ze deelgenoot zijn (de muziek is zo mooi, er is pijn) en er gewoon zijn terwijl ze weten dat emoties mijn realiteit zijn - niet per se die van hen - en dat voelen en feiten soms ook gewoon niet met elkaar in overeenstemming zijn.

wat ik wil is misschien wel wat zoveel meer mensen willen. en dat is de reden dat ik dit schrijf. hoewel het persoonlijk is, maar ook universeel waarschijnlijk.

probeer het te begrijpen.