En dan ga je naar Friesland. Gewoon omdat het kan - omdat je vrij bent - en omdat daar een vriendin woont. Ik hou wel van lange treinreizen. En ik ben geloof ik sinds m'n negende niet meer in Friesland geweest of erdoorheen gekomen. Dus. Ik heb er zin in.
Maar om de dag in heerlijke stijl te beginnen: Bomvol jankhormonen zit ik op de bank. Vraagt schoonzus of ik éven op de babyfoon wil passen. Ze weet allang dat ik een ontaarde tante ben - ik pas nooit op en nou ja.. ik heb gewoon eigenlijk niks met kinderen (vandaar dat ik ook geen kinder- en jeugdpsychologie heb gekozen). Ze garandeerde me dat het kleintje wel bleef slapen. En ik garandeerde haar dat ik, als ze onverhoopt toch zou beginnen met huilen ik absoluut niets kon doen. En dat kan ik ook echt niet - want ik durf zo'n kind nieteens op te pakken. Ze zou maar heel, heel even weg zijn.
Inderdaad. En toen ze de deur uitwas en ik even aan het tutten was begon het eerste vragende huiltje. Gevolgd door ladingen gekrijs. Een bloednerveuze mij die het vertikt om er iets aan te doen. Uiteindelijk na een dik kwartier toen het geluid aanzwol besloot ik maar eens even te gaan kijken. En daar ontwaar je dan een krijsend kleintje - vuurrood en met de haartjes in de war. Sja. Praten: helpt niet. Zak uittrekken: helpt niet. (Meejanken: helpt ook niet). Dus. Gelukkig kwam schoonzus precies op dat cruciale 'ik wil gaan meejanken' moment thuis. Ik voel me zo faal dan. Ik bedoel - iedere normale vrouw moet een kind stil kunnen krijgen, maar ik kan er alleen dom naar kijken.
(Ik ben sowieso faal als het om kinderen gaat. Ik snap ook totaal niet dat vrouwen met z'n allen over een kinderwagen gebogen kunnen staan kwijlen). Maar ik geef dan wel weer toe dat ze wel leuk worden als ze wat ouder zijn. Een jaar of vier, op z'n minst.
Ik weet ook weer dat ik nog laaaaaaang geen kinderen wil. Dat is wel even de conclusie van vandaag.
Wat grappig. =)
BeantwoordenVerwijderenIk denk dat overigens 'iedere normale vrouw' een beetje een overstatement is. En verder dat je er niet zo mee moet zitten dat je uniek bent. ;)
Goede reactie Erick ! Hier heb ik niets wezenlijks aan toe te voegen.
BeantwoordenVerwijderenAlleen nog wel een aardige anekdote:
Pas was ik bij een bevriend stel en ik bleef bij hen eten. Dochtertje van bijna 10 maanden naast mij in de kinderstoel. Was voor haar natuurlijk wel interessant zo`n vreemde lange man die mee kwam eten. Dus dan zit ze je zo eens aan te kijken en weet ik mijzelf al nauwelijks een houding te geven. Ondertussen was ze lekker met haar eten aan het knoeien, tot ik haar yoghurt mocht voeren, wat zij erg lekker vindt. Dat ging voor mij natuurlijk een beetje onwennig. Achter elkaar een minieme hoeveelheid naar binnen gelepeld (lees: gegoten) met een superklein lepeltje... Kreeg ik mij toch de slappe lach ! En dan zit dat kleine hummeltje je aan te kijken van: "Wat lach je nou ? Zit je mij soms uit te lachen ?" Kortom: Ik vind baby`s wel leuk en ik zou dan ook zelfs kwijlend bij een (gevulde) kinderwagen kunnen staan. ;-)
En Elske, volgens mij kan jij zulke verhaaltjes dan weer wel waarderen, dus vandaar dat ik het hier toch gelijk maar geplaatst heb.
Nice! Of eigenlijk: Helemaal niet leuk.
BeantwoordenVerwijderenWant huilende kinderen stil krijgen is helemaal niet makkelijk.
Stille kinderen aan het huilen krijgen wel (denk ik soms;/)
Oké, het zijn mooie wezentjes, dat sowieso. Maar geef mij ook maar iets oudere kinderen. ;/
*niet huilen*