Er zijn wat mensen met wie ik schrijf (ik wilde bijna zeggen in real life, maar dat slaat nergens op). Schrijven is fijn, ontspannend en therapeutisch en een beetje creativiteit eromheen (ook al is het genieten van andermans creativiteit door gewoon kaarten bij te voegen of te krijgen) geeft een heel fijn gevoel. Onlangs kwam ik er in een briefwisseling met iemand achter dat ik niet de enige ben met bepaalde dromen. (Het klinkt echt alsof je een kind van zes bent als je het hebt over je eigen dromen). Ik geloof dat ik eigenlijk heel veel dromen heb - maar momenteel zijn er twee heel belangrijk in het kader van positieve bekrachtiging (dingen die je graag wilt krijgen zodat je er gelukkig van wordt). (Je kunt ook dromen hebben in de zin van negatieve bekrachtiging, bijvoorbeeld: hopen dat je jezelf ooit wat minder verdrietig voelt - zoiets, dingen die je graag wilt wegnemen dus wat dan weer een positief effect op jou zou hebben. Niet dat dat op mij van toepassing is, maar dan begrijp je een beetje wat ik bedoel).
Mijn zus zei gisteren dat het goed is om gewoon geld te sparen voor iets leuks en het uit te geven. (Uit te geven? Help). Maar inderdaad. Want ik bedenk me al een hele tijd dat ik een keer naar het Noorden wil (misschien werkt het idee dat ik 'het paard en de jongen' van Lewis weer heb gelezen daaraan mee, én het feit dat ik blogs lees van mensen in het Noorden die me doen wensen dat er vanaf Utrecht een trein ging, heel ver, heel hoog en heel eindeloos - én dat ik een paar maanden terug een artikel las over Lapland in de krant én dat ik onlangs een reclame-affiche zag van het noorderlicht). Nu hoef ik heus niet naar het Noorden te emigreren. Het is duur, ik spreek de taal niet en ik vind Nederland wel best. Maar ik wil wel heel, heel graag een keer op reis naar het Noorden en het liefst naar Lapland in de winter als het gruwelijk koud is. Misschien dat ik daar dus maar voor moet sparen.
En het tweede? Nou, ik vond mannen op datingsites altijd heel erg eng - want die wilden een relatie en het maakte ze geen bal uit met wie. Nou, het maakt mij nog steeds wél uit, want een relatie op zich lijkt me geen bal aan als het niet zou zijn met iemand die je wel heel erg lief en aardig vindt. Maar een prins op een wit paard die zich realiseert dat jij ook zijn prinses bent - omdat je aan gewone prinsen op witte paarden die keihard langs je heen denderen heel weinig hebt - dát zou een mooie droom zijn. ..dan bladdert verf van pasgeverfde muren, verliezen eeuwig groene bomen hun bladeren, wordt de hemel geel, rood en paars en leggen schapen en leeuwen samen een kaartje, zó gelukkig ben ik dan (Toon Tellegen). Maar tot die tijd - als die tijd ooit komt - blijft het bij dromen. Dromen over degene. En over datgene (het Noorden).
Soms denk ik echt dat het dom is om op je tiende of elfde al te beginnen met het lezen van romans want soms denk ik dat ik een beetje gehersenspoeld ben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten