Stappen!

Het onderzoeksverslag is natuurlijk wel een berg werk, maar ik merk ook dat ik veel te veel thuiszit en dat, als het onderzoeksverslag over een paar weken af is, ik gewoon niet echt iets om handen heb. Ja, ik heb een baantje, maar dat is maar een paar uur in de week. En ik moet solliciteren voor een stageplaats. En wie weet - is mijn onderzoek zó interessant dat we het kunnen proberen te publiceren - dat zou leuk zijn. Maar ik moet er toch iets bij doen en nu heb ik daarnet alle restjes moed die ik heb bij elkaar geschraapt en ik heb een ggz-instelling, niet heel ver hier vandaan, gemaild met de vraag of ze vrijwilligers kunnen gebruiken. Ik heb echt behoefte om iets te doen en een ggz-instelling zou de ideale manier zijn om al met cliënten in contact te komen, ze te leren kennen zónder als betweterig iemand tegenover ze te zitten en te leren hoe zo'n instelling functioneert. Wie weet ben ik straks ook een beetje meer klaar voor stage. (En misschien bestaat er wel de mogelijkheid dat ik door het vrijwilligerswerk makkelijker  binnenkom bij een stage, omdat ze altijd zo hameren op ervaring - en dat heb ik niet). Maar goed, voor mij is dit dus alweer een hele overwinning en een grote stap :).