Pagina's

vrijdag 1 mei 2015

Mooi (en leuk) zijn.

Het zal een jaar of vijf geleden zijn.

Ik moest zo hard lachen. Tranen met tuiten. En dat alleen maar omdat ik twee weken een proefabonnementje had op een datingsite, een jongen met me wilde mailen, ik niet wilde - en het eerste wat hij toen schreef was: Je vindt me gewoon niet mooi.
Wat een onzin vond ik dat. (Ik heb maar niet gezegd dat de werkelijke reden veel kinderachtiger was. Als ik iemand op een datingsite moet ontmoeten, val ik er al over als hij 'betekend' met een 'd' schrijft als het om iets in de tegenwoordige tijd gaat). Eigenlijk gaat het daar niet om. Het gaat om dat eerste. Het 'je vindt me gewoon niet mooi'.

Waarom moest ik daar zo hard om lachen?
Ik herken dat eigenlijk wel.
Iets in mij vindt mezelf ook niet mooi.
(En als iemand lang niets laat horen of geen zin heeft om af te spreken of een beetje stug doet, dan denk ik dat iemand me niet mooi vindt, of - nog belangrijker: niet aardig en vooral: heel. saai. en. stoffig en dat die persoon véél liever tijd met heel iemand anders door wil brengen).

Dat zijn gedáchten, zeggen mijn gedachten soms.
Het is een overtuiging die diep in je brein wortelt.
Niet vergeten dat het geen boom is die je water moet geven.
Het is onkruid. Een bril waardoor je de wereld - jezelf - bekijkt.

Soms zoom ik uit. Dan denk ik te weten hoe anderen mij zien.
Wat vind ik mezelf dán stom. Flauwe grapjes en veel te dun om mooi te zijn.

De mensen kunnen dan wel zeggen dat je er mag zijn - maar eigenlijk moet ik daar dan net zo hard om lachen als om de jongen op de datingsite. De jongen met zijn motorfiets die dacht dat ik hem niet mooi vond.

Maar soms verandert er iets. Dat zijn de beste momenten. Die momenten dat ik gerust met snorharen op mijn gezicht getekend door het bos loop (omdat het niet uitmaakt en omdat je best leuke foto's kunt maken als je een beetje op een kat lijkt). Het zijn de momenten waarop mensen ineens zeggen dat ik er mooi uitzie in bepaalde kleren en dat ik me bedenk dat ik gewoon een eigen stijl heb die prima is en waar ik zelfs wel trots op ben. De momenten dat ik me realiseer dat ik gewoon psycholoog ben.

En de momenten waarop ik weet dat ik mijn ervaringen in kan zetten voor anderen en dat iedereen mooi is zoals hij - of zij - is. De momenten waarop ik ervan droom om anderen hun waarde te laten beseffen.

Gewoon omdat ze mooi zijn.

Ook mooi.





5 opmerkingen:

  1. Mooi geschreven. Ik denk dat iedereen dat wel een beetje herkend dat als ze lang niet van iemand iets horen, ze gelijk negatief gaan denken over zichzelf ipv dat diegene het gewoon te druk heeft o.i.d. Vroeger had ik daar echt heul veel last van, tegenwoordig kan ik het gewoon loslaten en zoek ik zelf wel contact op. :) Helpt toch wel om mezelf leuk te blijven vinden

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Herkenbaar ;). Maar inderdaad, vaak zijn er wel alternatieve verklaringen :)

      Verwijderen
  2. stom is dat hè. ik hoop dat je je steeds vaker zo vrij voelt en steeds minder twijfelt aan hoe mooi of leuk je bent!
    trouwens, ik vroeg me onlangs af: hoe kan het dat de wachttijden voor ggz zo enorm lang zijn, terwijl een overschot is aan afgestudeerde werkloze psychologiestudenten? waarom is de ggz zo log? heeft dat allemaal met regelgeving te maken?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ah mooie reactie. Ik hoop het ook - en niet alleen voor mezelf! Nou, basispsychologen (die net zijn afgestudeerd) mogen maar een beperkt percentage (20% in de sggz geloof ik, tegen 40 in de bggz) van de behandeling van cliënten doen. Je moet GZ of klinisch zijn om meer te mogen doen, maar om in bv de gz-opleiding te komen moet je werkervaring hebben, want je moet voor minimaal twee jaar een opleidingsplek hebben (4 dagen werken, 1 dag opleiding). O ja, je moet ook rijk zijn, want die opleidingen kosten beetje boel geld. Maar je kunt werkervaring vrijwel alleen onbetaald opdoen dmv een werkervaringsplek. Die eisen komen van de verzekeraars.. (zover ik weet dan). (Haha, ik moet even frustratie spuien :P).

      Verwijderen
    2. Ooooké en wordt er ook door iemand gekeken naar hoe goed dit systeem werkt? Ik kan me voorstellen dat het bedoelt is om kwaliteit te waarborgen, maar het wordt basispsychologen bijna onmogelijk gemaakt om door te stromen zo.
      En blegh verzekeraars zijn stom. Ik zou me er echt verder in willen verdiepen, want ik kom nu niet verder dan 'marktwerking in de zorg is slecht!' roepen. Waarschijnlijk zit het allemaal ingewikkelder.
      Blijf frustratie spuien! Ik vind het interessant!

      Verwijderen