Idiote gedachten.

Iedereen heeft weleens gedachten die je zou kunnen bestempelen als min of meer 'idioot'.

Ik heb dat soms als ik mensen een tijd(je) niet gezien heb. Na verloop van wat tijd beloof je de persoon in kwestie op te pikken op het station. Of je wacht bij spoor zes op een ander station op een bankje, omdat je weet dat de trein van degene die je weer gaat zien daar aankomt.

Er komen wat mensen voorbij. Op de fiets of wandelend, rennend, omdat ze hun trein moeten halen. Sommigen met enorme koffers waarvan een deel op wieltjes.

Ineens denk ik dan: Stel nou dat X. (degene waar ik mee afspreek) in al die tijd enorm is veranderd? Een andere kledingstijl heeft? Paars haar?
Hoe moet ik X. dan herkennen?

Straks sta ik daar tjoeke-tjoeke met m'n auto te wachten en stapt er een vreemde bij me in de auto. (Een vreemde die X. blijkt te zijn).
Straks zit ik daar op dat bankje en dan loopt X. voorbij en dan zit ik dom te kijken of X. daar ergens achter de opwarmpaal staat te roken. Of X. rent blij naar me toe en ik denk 'ik ken jou niet?'

In de praktijk gebeurt dit natuurlijk niet.
Daarom heb ik ook de titel 'idiote gedachten' boven deze blog gezet.

Soms heb ik dat ook andersom. Dan denk ik: Hee. Hoera. Ik zie Z.
Dan denk ik: Zal ik naar Z. toerennen en een praatje beginnen?
Nee. Laat ik eerst ontdekken of het écht Z. is en niet een Vreemde Mevrouw.
Meestal ontdek ik dan dat het echt een Vreemde Mevrouw is en dat het maar heel goed is dat ik niet naar de 'seems-to-be-Z.' toe ben gerend en mijn handen voor haar ogen heb gedaan en heb gezegd: "Raad eens. Raad eens wie ik ben."

(We hebben allemaal wel idiote gedachten. Geef maar toe).