High. Sensitive.

Als psycholoog kom je ze wel tegen.


"Hoi. Ik ben Eric. Ik ben depressief en ik heb voelsprieten." Die voelsprieten noemt Eric niet als dusdanig, want straks denkt de psycholoog dat Eric een waan heeft. Een ik-ben-een-insect-waan. Eric zal het formuleren als "Hoi. Ik ben Eric. Ik ben depressief en ik denk dat ik hooggevoelig ben".

Hooggevoeligheid wordt gezien als een kers op een taart, een neus van een zalm of dus als voelsprieten van welk insect dan ook. Het kan dus worden gezien als een unieke gave ("Ik ben lekker hooggevoelig en jij lekker niet - PUH"). Het kan ook worden gezien als een probleem ("Waarom tikt die rotwekker zo hard en wel zestig keer per minuut? Ik kan niet slapen..").

Als psycholoog zeg je hoogstens dat mensen prikkelgevoelig zijn. Of misschien hoogsensitief. Waarom hoogsensitief wél mag en hooggevoelig niet weet ik niet. Wel weet ik dat er zowel kansen als nadelen zijn. Een psycholoog met voelsprieten voelt sneller aan hoe het met mensen gaat en kan dus beter doorvragen en helpen. Het biedt ook nadelen. Zoals de genoemde wekker. Maar ook zoals het aanvoelen van negatieve stemmingen, wat weer invloed kan hebben op die van jezelf. In een behandeling kun je leren om de kansen te zien, in plaats van de beperkingen.

En ik?
Of ik hoogsensitief ben?
Ik denk een beetje.

Als ik een vragenlijst invul (wat ik weleens heb gedaan om gewoon eens te kijken wat eruit kwam) dan scoorde ik wel meer dan gemiddeld. Zo vind ik fijne dingen écht fijn (o, die maan gisteren). Maar niet-fijne dingen voelen ook echt heel erg niet fijn. Dat. Onder andere.

Ben jij hoogsensitief?

Dit was een geniet-moment vanmiddag. Als ik m'n bed heb afgehaald dan is het heel goed slapen..