Faith is the art of holding onto things your reason has once accepted, in spite of your changing moods - C.S. Lewis
Je zou kunnen zeggen dat ik met een project bezig ben. Het leven opdelen in projecten houdt het lekker overzichtelijk én het helpt om resultaat te zien. Ik bedoel, als je niet bijhoudt of je iets leert - hoe kun je dan aan het einde zeggen dat je iets hebt geleerd (of niet)?
Mijn project is het onheilig verklaren van gevoel. Of althans: vraagtekens durven plaatsen bij gevoel. Een wetenschappelijke houding is namelijk dat je kritisch durft te kijken, ook al doet dat soms pijn. Kritisch zijn over gevoel betekent niet dat gevoel geen goede raadgever kan zijn. Gevoel is een instrument in mijn vak. Het betekent ook niet dat gevoel dan maar op de mesthoop moet. Alleen dat het niet zo heilig is als veel mensen denken. (Omdat wat je denkt wordt bepaald door wat je denkt en omdat wat je denkt wordt bepaald door hoe je jezelf en anderen en de wereld waarneemt wat weer wordt bepaald door je opvoeding en de dingen die je in je leven meemaakt).
Op relationeel gebied geldt dit natuurlijk. Een gebied waarop dit ook voorkomt - voor velen misschien niet zo herkenbaar - is het geloof.
Ik ben opgegroeid in een milieu waar men niet alleen in God gelooft, maar er ook heilig van overtuigd is dat God zich alleen op een bepaalde manier aan mensen openbaart en dat mensen daar een bepaald speciaal gevoel bij moeten hebben. De mensen jagen dat na, richten hun leven ernaar in, maar bereiken dat speciale gevoel nooit. Dit is één van de dingen waar ik heel verdrietig om kan worden. Het verdriet, de angst. Het je hele leven in dienst stellen maar nooit datgene bereiken waarvoor je dan toch op de aarde bent gezet.
Terwijl dat ook maar je opvoeding is. De manier waarop je de dingen hebt leren bekijken. De manier waarop je het gevoel hebt leren overwaarderen.
Soms vind ik het ingewikkeld hoe God meebeweegt met de (natuur)wetten. Waaronder de wetmatigheid dat we de wereld ervaren op grond van onze ervaringen. Waardoor we God zo vaak ervaren op basis van wat we geleerd hebben. Of Hem zo willen ervaren. Of Hem niet ervaren, omdat we dat niet geleerd hebben.
Ik vind dan wel rust in het citaat van Lewis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten