Het is weer die week van de maand. Die week waarin je een drieletterig woord naar elke vrachtwagenchauffeur slingert en waarin alles aan de hele wereld ligt behalve aan jou.
Ja. Gisteren was ik een beetje euforisch.
Ik bedoel, van behandelen krijg ik superveel energie en als ik dat aan het doen ben vergeet ik dat behandelen eigenlijk werken is. Zo voelt het namelijk niet.
Maar toen was het vandaag. En vandaag was dus ook leuk.
Totdat ik me weer bedacht hoe klein de kans is dat ik in dit vakgebied kan blijven werken. Moet ik met driehonderd anderen solliciteren op één GZ-plek?
Op die momenten word ik een beetje verdrietig.
Op die momenten komt er een 'ik haat het dat iedereen gelukkig is' gevoel naar boven.
Dat ik dat zelf een dag eerder ook nog was vergeet ik voor het gemak. Ik haat het dat iedereen foto's van mannenschoenen, vrouwenhakken en babysokjes op facebook post om te tonen hoe heerlijk zwanger men wel niet is. Ik haat het hoe iedereen daar vol enthousiasme op reageert. Ik haat het hoe de mensen opgaan in hun relaties - zodat alles en iedereen daarvoor moet wijken. Nou ja. En ik haat het dat ik niet weet wat ik met de toekomst moet. En ik haat vrachtwagens. Dat ook.
(Ik zal m'n best doen om morgen weer aardig te zijn).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten