Eigenaardigheden.

Soms zit er iets donkers diep in mij.

Iets donkers en magnetisch wat me influistert dat ik terug moet naar plekken die ik moeilijk vond. Maar ik wil niet aangetrokken worden tot die plekken. Ik zou moeten vermijden. In plaats daarvan liep ik lachend langs de plek waar ik een soort van blauwtje liep "hier was het ergens" - of kan ik het exacte punt zelfs niet meer vinden - en reed ik expres langs een route waar ik eens een beetje een erg ongemakkelijk gesprek had met iemand. Onlangs overwoog ik serieus ergens een cursus te doen waar ik voorheen te vaak te horen had gekregen dat ik eigenlijk niet zo geschikt was voor dit vak (zonder dat ik de kans had gehad te oefenen). Goed, de reden dat ik dat overwoog had vast iets met lange neuzen te maken. En met zelfingenomenheid want kijk mij eens. Ik vond die reden niet zo mooi, dus besloot er niets mee te doen. Er zit een grens aan exposure. Maar waar ik in de echte wereld niet even om het hoekje kijk om lekker puh te zeggen, doe ik dat in mijn dromen wel. En dan verstop ik me onder een tafel ergens, of ik stofzuig het vloerkleed, gewoon omdat ik even wil kijken hoe het daar is en die lange neus dus.

 Het slaat gewoon echt. helemaal. nergens. op.

Dit is in ieder geval mijn gekste eigenaardigheid op dit moment.