Het meeneem-orkestje.

Hee, 'meeneem' is zo'n woord wat je om kunt draaien zonder dat je vieze vingers krijgt. Het blijft gewoon helemaal hetzelfde. En daar is dan weer vast een woord voor, maar dat doet er niet zo toe.

Ik heb gisteren weer eens voor het eerst in lange tijd wijn gedronken. En ik weet ook alweer meteen waarom ik dat eigenlijk nooit doe. De eerste reden is dat we zo gruwelijk ver overal vandaan wonen - in combinatie met monsterlijke luiheid van mijn kant - dat ik altijd met de auto overal naartoe ga en niet met de fiets (maar de fietslamp is kapot. Excuus!?). Nou - en dan mag je eigenlijk wel iets drinken, maar omdat ik niet al te zwaar ben, ben ik bang zomaar dat ik te lang onder invloed ben, dus drink ik maar liever niet. De tweede reden dat ik weinig drink is omdat ik nog weleens wil klooien met hoofdpijn en de combi medicijnen en alcohol vind ik niet zo'n goed idee. De laatste reden was die waar ik gisteren achterkwam: Het is weliswaar heerlijk dat je prefrontale cortex even niet zo hard z'n best doet om je te remmen, maar soms ga je best raar doen van alcohol. Eén wijntje en ik kan het in een rechte-lijn-naar-de-auto-lopen (ik hoefde niet te rijden) wel vergeten. Dus. En dan word je 's ochtends wakker met hoofdpijn. Dat soort dommigheden. (Overvoer mij met alcohol en u ziet een andere persoon, datisweleenconclusievanvandaag).

Afijn, het meeneemorkestje. Onlangs zat ik weer eens zo'n heerlijke lieflijke schattige cd te luisteren met liedjes uit The sound of music. Vroeger was dat mijn lievelingsfilm (en als ik m'n best doe kan ik zelfs dáárbij janken). Toen hoorde ik Something good en natúúrlijk weet ik dat het een musical is en dat ze in musicals altijd alles zingend doen. Maar toen vroeg ik me dus af waarom we niet op onze schouder allemaal gewoon een meeneemorkestje of bandje of wat dan ook hebben die ons leven op elk moment van een gepaste soundtrack kan voorzien zodat het leven een beetje meer op een film lijkt?
(Of zou het bloedirritant zijn?). Toch jammer dat het echte leven het broeierige filmsfeertje mist met krekelgeluiden en maanlicht. - maar okee, films zijn sowieso een beetje te erg geromantiseerd. (Geloof ze maar niet en als je ze wel gelooft - enzovoort).