'But it doesn't mean anything'. Mokt één van de kindjes over het so do la fa mi do re liedje in The sound of music (en nee, ik heb de film niet recent gezien, alleen de cd maar even grijsgedraaid de afgelopen paar dagen). En dat is het nou maar net. Dat het niets betekent. Misschien ga ik maar gewoon altijd als ik bijna blij word van iets tegen mezelf zeggen dat het niets betekent. Het heeft niets te betekenen. Het was per ongeluk. Zomaar zonder intentie. En als het al met een intentie was dan betekende het nog steeds allemaal helemaal niets. Training my inner voice..
Ik kan ook doen als in de film: woorden neerzetten waar alleen klanken zijn. When you know the notes to sing you can sing 'most anything. Dan betekent het niet langer niets meer. Dus. Moet alles iets betekenen of kan het maar beter niets betekenen? Nou? Ik ben zo ongelofelijk goed in dingen niet goed inschatten (met een pesterige nadruk op goed). Waarom heeft het leven verdorie niet gewoon bordjes staan bij doodlopende en eenrichtingswegen? (Waarom zie ik drama waar het helemaal niet is?)
En o, ik heb een liedje ontdekt wat niet per se makkelijk in het gehoor ligt, maar het refrein of wat het ook is blijft door m'n hoofd spoken. Love. En hij is stiekem wel heel mooi als je 'm een paar keer geluisterd hebt.
En, het laatste van vandaag: Regen is wel gezellig, omdat je er prima op slaapt, je heerlijk de slons uit kunt hangen met een oversized trui en warme thee kunt drinken, maar ik word toch heus een beetje gestoord van continu binnenzitten. Verklaart mijn wazige blog waarschijnlijk ook wel weer.
(houd er tegelijkertijd maar rekening mee dat dingen meestal deels waar zijn en deels verzonnen zodat het ware en het verzonnene niet meer uit elkaar te houden zijn en niemand dus precies weet waar ik écht aan denk. Dat is dus expres;/).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten