Heelveelonzin.

Als je pas om kwart over vijf college hebt kun je je dag goed besteden. (Heerlijk, zo'n statement om de dag mee te beginnen). Voor deze ene keer heb ik ook al bést veel gedaan vanmorgen. Weliswaar vooral uitslapen, maar voor het eerst in mijn leven *overdrijft* lukt het om een inleiding te schrijven die een beetje samenhangend is. En ik weet ook de truc: maak gewoon een opzet met wat punten die op elkaar aansluiten en schrijf iedere dag een punt. Geen gedoe met een ellenlange inleiding die in één dag afmoet. Lang leve de structuur.

Ik hou van psychologie. Kreeg zaterdag van m'n mams een Psychologie Magazine (zo af en toe als we samen boodschappen doen mag ik er één meenemen). Heerlijk is dat, de hele zaterdagavond in je pyjama op de bank hangen en zo'n tijdschrift lezen. Ik vind het trouwens wel knap hoe ze van een droog onderzoeksartikel gewoon een blij en leuk en nieuwswaardig verhaal maken. Hoedanook, ik vind psychologie machtig interessant, maar nu het jaar op z'n einde loopt heb ik ook wel heel veel zin om gewoon even nergens over na te hoeven denken.

Gisteren bedacht ik me dat ik eigenlijk wel écht iets met schrijven wil doen. (Ik bedoel, als je in groep 8 ergens op percentiel 86 scoort met taal - rekenen wil ik het niet over hebben - moet je er misschien ooit iets mee doen). En ja, ik schrijf hiero. Ik schrijf tegenwoordig weer in een dagboek (Al bijna 30 pagina's volgekalkt de afgelopen drie weken). Maar waarom kan ik alleen maar over mezelf schrijven? Heel boeiend is dat namelijk niet. Dus. Voorlopig zit ik niet met een mok koffie, thee of chocolademelk en een dikke trui achter een laptop (omringd door boekenkasten vol) een productieve roman te schrijven. Ik denk dat áls ik ooit iets zou schrijven het zou gaan over iemand met de één of andere bizarre stoornis.  Iets met Delusions of Grandeur ofzo. Van die mensen die denken dat ze alles kunnen en alles zijn. Het zou best heerlijk zijn om genoeg fantasie te hebben voor een boek..

Verder was ik gisteren echt wazig, vind ik nu. Ik zie soms van die stomme associaties die er gewoon helemaal niet per se zijn. (Maar het kán erger, echt!).

Nog één hilarisch detail dan, om de blog van vandaag mee te besluiten: Mijn broer en schoonzus zijn op vakantie deze week en m'n zus past op. Gisteren belde ze met de vraag of ik haar even iets leesvoer kon brengen. (En nou, ik was niet zo gezellig gisteren, maar ik ging toch maar). En ik dus daarheen, zegt m'n neefje van zes ineens: "Hoe kan het dat jij een rijbewijs hebt terwijl je nog een kind bent?" Zo volwassen ben ik dus. (Maar ernaar streven om volwassener te worden? Neuh! Komt vanzelf wel een keertje).