(Zomer)-ergernissen.

Het feit is dat mensen soms denken dat je een sarcastisch mens bent, omdat je toevallig af en toe een klein beetje sarcastisch schrijft. Soms is dat waar. (Soms ook niet, want niets is leuker dan een bepaalde rol aannemen als je schrijft).
Volgens mij bent ik over het algemeen genomen best wel een zeikerd. Ik bedoel, ik haat BOA's nog steeds naar aanleiding van de parkeerboete (97 euro, verdorie) die ik pas kreeg. De meeste mensen halen na verloop van tijd hun schouders hierover op en denken: Ach. Die jongens doen hun werk. Als ze niet werken zijn ze vast best sympathiek. Datkanwelwaarwezen, denk ik dan. Maaralsjesympathiekwasdankoosjewelvooreennormaalberoep.
(Zo. Dat is mijn manier van denken. Niet per se aardig dus). Sarcasme dus. En de heerlijkheid van lijstjes.

Een aantal dingen waar ik me zo af en toe een klein beetje aan irriteer.

1. Vrachtwagens. Wat? Ja. Die heb ik eerder genoemd. Soms, als de hormonen hoog zitten en mijn frustratietolerantie laag is, zit ik al middelvinger uitstekend onder het dashboard me te verbijten en k-woorden te gebruiken die niet voor herhaling vatbaar zijn. Ik moet zeggen dat dit echt hormonaal gerelateerd is.
2. Kleine kinderen. Die had ik ook al eerder genoemd. Of misschien had ik ze verstopt in een blogje over troep die ze maken die irritant is. In de zomer zijn kleine kinderen wel degelijk irritant. Je wilt buiten een boekje lezen en de kindjes zijn óók buiten en huilen al als er een scheet dwars zit. Dat is dus zo'n 10 keer op een dag per kind. Hoezee.
3. Wespen. Je mag niet naar ze slaan. Je mag niet wegrennen en vooral niet bang zijn. Maar dat ben ik natuurlijk wel. En dus is het niet echt gezellig met mij te barbequen in augustus. Lees: Jij zit te eten met een stel anderen en voor je ogen ren ik van links naar rechts en weer terug. De beestjes vinden het wel best. Die verorberen mijn eten en bij elke toenaderingspoging van mijn kant, ontsteken ze in woede.
4. De combinatie kinderen en wespen. Ik doel er eigenlijk niet op dat kinderen ook bang voor wespen kunnen zijn. Eigenlijk vind ik dat wel terecht. Wat ik wél irritant vind, is dat ik niet alleen weg wil rennen, maar de wespen ook uit wil schelden met termen die ik normaal alleen gebruik als er een vrachtwagen voor me invoegt of midden op een weg moet keren waar ik langs wil. Maar: dat. kan. niet. Er zijn kleine kinderen bij.
5. Mensen die zich niet aan de tijd houden. Waar ik zeur over kinderen, bestaat het kind in mij nog steeds. Kerkdiensten zijn prima, mits ze gewoon de tijd duren die staat voorgeschreven. Als het langer duurt, probeer ik onderuitgezakt en jengelend de predikant duidelijk te maken dat het al twee minuten over tijd is. Die dat natuurlijk niet ziet. Of wel ziet en negeert.
6. Mijn auto met kuren. Ik hoop dat dit niet een telkens terugkerend fenomeen is. Afgelopen zaterdag begon mijn auto achtereenvolgens te stinken, te rammelen en toen te roken. Hij werd opgehaald door de garagemeneer en er bleek alleen een slangetje kapot. Maar desalniettemin heb ik een beetje achterdocht opgedaan met betrekking tot die goeie beste auto.

Tot zover mijn ergernissenlijstje. Ik moest weer even spuien. Wie volgt?