Een nachtmerrie.

Soms heb ik een nachtmerrie.
Het is een nachtmerrie waarin ik wakker word en naar buiten kijk.
Daar zie ik geen geweren. Geen oorlog.
Maar huizen. In plaats van maïs. Flats in plaats van gras. Kantoren in plaats van bomen.
En ik raak in paniek. Soms is het donker en zie ik overal de verlichting branden.
Soms is het licht. Komen mannen met graafmachines om alle weilanden in de omgeving van huizen en panden te voorzien.
Die nachtmerrie. Die heb ik soms.

Hoewel dat allemaal nog lang niet aan de orde is en de maïs vrolijk staat te shinen hier tegenover, is die nachtmerrie ook een reden dat ik wél chagrijnig word van al het nieuwe huizen en wijken bouwen in Nederland. Waarom doen ze dat? Als alle mensen 1.nogwat kind krijgen, dan zou de bevolking op den lange duur niet moeten groeien. Dan zouden er niet zoveel huizen, panden en weet ik wat nodig zijn.

Waarom moet de natuur overal wijken voor ons, mensen?
-
(Misschien zou ik me serieus minder druk maken over bevolkingsgroei en immigratie als ik niet af en toe die stomme nachtmerrie had).