Liefde en eigenbelang.

Zojuist deelde ik op facebook dit gedicht. Nee. Hij is niet van mij (was het maar waar). Als je geen zin hebt om het gedicht te lezen: Het gaat erover dat de schrijver van het gedicht zichzelf niet als een onzelfzuchtig persoon ziet. Eerlijk gezegd denk ik dat hij eerlijk is. Ik zou het moeilijk vinden om toe te geven dat ik misschien niet 100% zuiver van iemand zou houden. Daarmee bedoel ik dat er geen eigenbelang bij speelt.

Misschien is liefde als zand.
Soms zitten er korreltjes in. Die je eruit kunt zeven. Korreltjes van eigenbelang, gekwetstheid, verdriet.

Misschien is liefde allebei. Een behagen of genoegen erin hebben om bij iemand te zijn (maar het levert jou dan ook weer iets op, toch?). Het fijn vinden om iets goeds voor iemand te doen. Maar ook je goed voelen wanneer je bij die persoon bent, omdat je jezelf completer voelt. Dat.