Er zijn angsten die zo groot zijn dat je ze bijna kunt proeven. (Maar doorslikken, dat nooit). Behalve angsten is er ook kwetsbaarheid. De moed om die angsten toe te geven.
Het enge aan angsten toegeven is dat de mensen dan misschien wat denken. Dat je gek bent. Dat het onzin is om bang te zijn voor iets. Dat je teveel over jezelf vertelt en dat je alles maar lekker voor jezelf moet houden. Maar het goede aan angsten toegeven is dat de mensen dan misschien ook wat denken. Dat ze denken: Héé, dat heb ik ook. (Soms). Dat ze respect hebben omdat je laat zien wat je moeilijk vindt.
Ik ben het meest panisch als mensen langere tijd weggaan. Ik weet dat ze dat voor mij niet kunnen laten, maar ik haat het om alleen gelaten te worden. Verlatingsangst noemen ze dat ook wel. En ik scoor niet per se heel erg hoog (jawel, ik heb onlangs een testje gedaan) maar wel bovengemiddeld. Het is ook niet een stoornis of ziekte. Maar wel iets wat onderliggend kan zijn bij bepaalde problemen. En ik denk zelf dat het wel een hoop dingen bij mij verklaart.
Dus. Help. Ik ben bang.
(En stiekem ook bang om dat toe te geven).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten