Ik vind het heel bijzonder als mensen belangeloos iets voor iemand anders doen. Het voelt raar, als iemand gewoon aardig is - en niet iets terug verwacht. Maar het voelt ook goed. De wereld wordt er iets beter van.
Bij mij, nu: mensen die me helpen nadenken om een stage te vinden, mensen die voor me informeren op de plek waar ze zelf werken, ik kan niet zeggen hoe ik dat waardeer.
Maandag had ik een verjaardag en na afloop moest ik weer richting het station. Een meisje wat ook op die verjaardag was, heeft me daar gewoon achterop de fiets gebracht, terwijl ik haar niet kende van tevoren. Volgens mij was het behoorlijk extra trapwerk voor haar, maar voor mij was het weer een extra aantekening in mijn positieve-dingen-dagboekje.
En nu nog even een anekdote: Ik ging dus naar die verjaardag, maandagavond. Ik stap uit de trein, in de bus, uit de bus bij de halte waar ik moest zijn. En toen. Nu mag je verhalen eigenlijk niet met 'en toen' beginnen, maar dat terzijde. Ik stond bij die bushalte met een geprint velletje papier met daarop de route naar de plek waar ik moest zijn. Maar ik snap geprinte routes dus nooit, want ik houd ze vaak niet goed en niet alle namen van wegen staan aangegeven. Er kwam geen behulpzame man of vrouw die me even heeft geholpen. Maar wel: Ik had een tomtom. Die heb ik nog steeds. En ik dacht: voetgangersstand. Wat op zich een heel aardige gedachte was. Zo liep ik vergezeld van een opbeurende mannenstem richting de locatie - en toen was het vinden niet moeilijk meer. De mensen die ik tegenkwam zullen zich wel hebben afgevraagd waarom ik met een mannenstem in mezelf praat. (Niet praten, dacht ik, telkens als ik een fietser of voetganger zag).
Haha ik zie het helemaal voor me dat laatste.
BeantwoordenVerwijderen