Drama's.

Je mag van de mensen niet te negatief over jezelf denken en al he-le-maal niet denken dat als jij iets doet alles misgaat. Dat mag dus niet.

Maar het is wel zo. Allereerst wil ik mijn oplettende bloglezers bedanken die even voor de grap naar de vragenlijst van mijn onderzoek gingen en zo lief waren om even te melden dat ze er niet bij konden. (Minder oplettende bloglezers: die blog heb ik alweer verwijderd). Ik ging dus mailen met m'n begeleider of dat de bedoeling was of niet. Dat bleek niet zo te zijn en ik moest maar even uitzoeken wat er aan de hand was.

Nou. Veel te veel. Op zich was dát probleem misschien wel eenvoudig op te lossen. Maar ik was weer eens eigenwijs, een tijdje terug. De man zei tegen mij dat ik een meneer van de uni moest mailen voor een netquestionnaires-account. Maar ik, betweterig, bedacht me dat een studentaccount ook wel kon en die had ik dus aangemaakt. Twee volledige dagen bezig geweest om alles maar dan ook alles in te voeren. En toen na een hoop feedback weer heel veel dingetjes veranderd: regelafstanden enzo.
En toen kwam ik er vandaag, ineens, o shock, achter dat ik wel resultaten per vraag kan zien, maar niet per participant. En ook al is het allemaal zwaar anoniem enzo, ik MOET resultaten per participant hebben, want anders kan ik er niet mee SPSS'en. Dus ik heb een mail geformuleerd.

En een kwartier gewacht. Ik durfde bijna niet tegen die man te zeggen dat twee weken werk zo'n beetje voor niets was. Afijn, ik geloof dat hij er niet heel blij mee was (zachtjes gezegd) maar hij was ook niet boos. Ik moest alleen wel vlugvlug even alles uitpraten - want via de mail communiceert best lastig soms - en aangezien ik normaal een uur en een kwartier moet reizen om in m'n studentenstad te komen.. was het een redelijk hectische dag. Gelukkig had nog helemaal niemand de vragenlijst ingevuld, wat weer heel fijn was, want relatiebreukenvragenlijsten kunnen best heftig zijn om in te vullen. Laat het dan voor niets zijn.. dat zou on-ethisch zijn.

Het stomme van alles is dat ik zo verschrikkelijk veel te makkelijk denk. Zo veel te makkelijk dat we nu een leerpunt gaan maken van 'zorgvuldigheid'. Terwijl ik echtechtecht niet onzorgvuldig ben, nooit geweest ook (ik scoor echt wel bovengemiddeld op gewetensvolheid). Maar meer uit pure domheid of gemakzucht wel dingen verkeerd doe, soms. Of misschien wel vaak. En inderdaad, ik zou er niet zo mee zitten als iemand de vragenlijst voor Jan Doedel had ingevuld, zelfs als het best heftig kan zijn om in te vullen. Dat weet zo'n persoon toch niet. Ik zit er ook niet zo erg mee als niet elke vraag dezelfde hoeveelheid witregels heeft tussen de introtekst en de vraag. Ik zit gewoon met te weinig dingen als het op netheid aankomt.

Het is dus nieuw. Ik ben slordiger dan ik dacht. En ik hou helemaal niet van kritiek. En van het idee dat ik dingen verkeerd doe. Ik vind fouten maken echt een ramp. En nu door pure stomme eigenwijsheid..

En toch leer ik veel. Maar ik word geen professor. Dat weet ik zeker. Want onderzoek is niet echt heel erg mijn ding - ook al vind ik sommige dingen aan onderzoek doen wél heel leuk.