Pas blogde ik erover hoe anderen belachelijk maken een afleidingsmanoeuvre kan zijn van jezelf. Jezelf en je eigen belachelijkheid.
Maar iedereen heeft belachelijkheid.
Sommigen hebben een verstopte variant. Anderen hebben de moed het te tonen.
Soms denk ik: ik ga laten zien hoe
dom ik kan zijn. Best moedig. Dan blog ik over mezelf en kopiëermachines (of
andere ingewikkelde apparaten). Of ik blog over mezelf en mannen. De conclusie
bij het eerste onderwerp is een talent voor onbenulligheid. De conclusie bij het
tweede onderwerp is idem dito.
Vorige week
dronk ik warme chocolademelk met leuke mensen en het ging over katten. Hoe leuk
katten zijn. Niet iedereen denkt daar hetzelfde over en dus ga je, als
kattenliefhebber, iemand overtuigen. Katten zijn echt tof. Je moet een kat
nemen! Je kent dat wel, als kattenliefhebber. Iets met verhalen over kopjes,
warmte, liefde en gesnor. Degene die niet van katten houdt zegt dan: “Waarom
komen katten altijd bij mij?” “Dat, mijn beste,” zegt de kattenliefhebber dan, “komt
omdat je niet van ze houdt”. De kat uit die anekdote. Die begrijp ik volkomen.
Maar wáár wil ik in vredesnaam
naartoe in het kader van ‘anderen belachelijk maken’?
Nou, dit. Soms schrijf ik dus over
mezelf en mijn onhandigheid op bepaalde gebieden. Een poging tot zelfspot,
omdat zelfspot heel belangrijk is en eigenlijk ook best grappig. Beter spot ten
koste van jezelf dan van anderen, toch?
Allemaal waar. Toch moet je
eigenlijk een beetje nonchalant zijn als het over jezelf gaat. En heel hard
lachen om de 10 A4-tjes op duur papier die je hebt laten mislukken (hoor ze je
uitlachen in die oud-papierbak).
Heel hard lachen omdat je iets doms
hebt gezegd of nog stommer: iets doms hebt gedaan. (Toch zijn iets zeggen en
iets doen op een bepaalde manier hetzelfde).
Maar het lachen klinkt zo stom als
je het opschrijft. Ha.Ha.Ha.
En het opschrijven klinkt als ‘ik
probeer grappig te zijn, ik probeer verdorie zo hard om mezelf te lachen. Zo.
Hard.’
Ik wilde eigenlijk alleen zeggen dat
zelfspot heel mooi is als je het meent, maar dat verkeerd-uitgevallen-zelfspot
bijna nog pijnlijker is dan datgene van jezelf waarmee je de spot drijft.
Soms vind ik mezelf te goed in
verkeerd-uitgevallen-zelfspot.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten