Zaterdag.

Als ik ooit een stageplaats vind, ga ik trakteren op taart. Een enorme!

En verder ben ik dus zaterdag naar de EOJD geweest en eigenlijk ben ik er echt te oud voor, maar het was wel weer leuk. The City Harmonic vond ik een goeie verrassing.. kende natuurlijk wel wat liedjes, want het leek me slim om een beetje in te luisteren. Maar live waren ze echt heel tof. Een pareltje zeg maar. Skillet was natuurlijk ook enorm gaaf - ik weet niet wat dat is, want ik ben een ontzettend lief en braaf (tot op zekere hoogte) meisjemeisje, maar muziek die een beetje hardrock-achtig is, vind ik soms heel erg leuk. En nou ja, de teksten waren ook gewoon heel mooi. En de melodieën. Het enige wat iets minder was, was dat er een aantal testosteronvaten ineens ontdekten dat hun favoriete band ging spelen, dus die gingen naar voren, konden niet verder naar voren, stonden naast en voor me en stonken ontzettend naar zweet, meenden dat ze moesten headbangen (je zou bijna een helm moeten dragen) en ook vonden ze dat ze heel vals mee moesten zingen en dat het leuk was om te gaan duwen. Dat is allemaal heel stom als je de muziek heel mooi vindt. Gelukkig hoepelden ze snel een beetje op.

Er was ook nog een preek-moment - en hoewel ik niet per se heel goed geluisterd heb, vond ik één ding daaraan heel mooi. We moesten allemaal onze handen bij elkaar op de schouders leggen - soort twister, maar dan anders. Dat was een mooie vorm van verbondenheid en ik vind dat het een ontzettend 'samen sta je sterk' gevoel geeft. Een gevoel wat te zeldzaam is. Het einde van de avond was een optreden van Lz7 en hoewel iedereen daar ontzettend enthousiast over is, vind ik het een paar liedjes leuk (om je overtollige energie kwijt te raken, want mooi is het gewoon niet), maar verder vrij inhoudsloos en na een half uurtje was ik het echt helemaal zat. Daar zou ik dus geen cd van kopen. Dan heb ik liever de pareltjes als 'the city harmonic!' :)