Kaarten, vlechtjes & zelfbeeld.

Ik. heb. mijn. feedback.

Maandag is mijn thesis dus zo goed als af en 8 april heb ik een afrondings- en evaluatiegesprek. Het was gruwelijk leerzaam, maar soms ook weer frustrerend dat het zo leerzaam moest zijn. (Het is fijner als je alles al weet natuurlijk). Maar goed.

Vandaag heb ik in Utrecht geslenterd en veel kaarten gekocht. (Eén van de kaarten op de foto had ik al, het is een zaadjeskaart die je in een bloempot doet, water geeft en.. waar dan bloemetjes uitkomen). Wie wordt er niet HEEL erg blij van mooie kaarten?

Ik dacht ook: Kom, ik doe eens niet zo saai. Dus deed vlechtjes in m'n haar en eigenlijk was ik wel blij met het resultaat. (Vaker doen dus!). Beetje overbelicht wel, want m'n moeder had de gordijnen buiten hangen om te luchten, dus het was ineens erg licht in huis.

En ik dacht, tot slot, dat ik mijn zelfbeeld wil verbeteren (misschien klinkt dat stom als wannebepsych). Het voelt een beetje alsof ik aandacht wil als ik zeg dat ik niet positief over mezelf denk, of alsof ik wil dat mensen positieve dingen gaan zeggen (vragen om complimentjes dus). Dat is niet per se de bedoeling. Toch kan het allemaal best onhandig zijn, omdat je er onzeker door wordt en het moeilijk vindt om het te geloven als iemand iets liefs zegt. Maar goed, bij Cognitieve & Gedragstherapie vertelde de docente, zelf psychotherapeut, dat er een methode is (Witboek) waarin je positieve ervaringen, dingen waar je trots op bent enzovoort bijhoudt. Zonder coach is het natuurlijk een beetje lastig om je aan zo'n methode te houden en ik heb de beschrijving van de methode niet, maar ik dacht: Ik kan wél een positieve-dingen-dagboek bijhouden en gewoon elke dag een paar mooie dingen opschrijven. Dat hoeft niet per se met zelfbeeld te maken te hebben, maar positief denken in het algemeen is ook niet zo verkeerd (voor mij. Mevrouw-het-glas-is-half-leeg).

*Een beetje een leuk notitieboekje is natuurlijk nodig voor de motivatie :).