5 anekdotes.

En toen was het zo ontzettend vakantie. (Raar hoor). Anekdotes van de laatste paar dagen:

#1: Ik hou nog steeds niet van Bach. Nee, Shostakovitch, Stravinsky, Sibelius en Dvorak vind ik wel cool. Maar barok. Mwah. Maar toch en desalniettemin enzo, afgelopen zaterdag ging ik met E. en W. richting een concert van allereerstgenoemde componist. En ergens was het wel gewoon heel erg relax om met je neus bovenop het orkest te zitten, de mascotte - een beer - van het orkest prominent bovenop de preekstoel geparkeerd. Afijn, ik had me bedacht dat vriendjes en of wannahave-vriendjes in een koor of orkest helemaal niet zo verkeerd zijn, want het zou een goede gelegenheid zijn om eens ongegeneerd te staren. Staren is best fijn, wist u dat? (W. had de avond van haar leven in dat opzicht dan wel weer). Buiten dat soort geneuzel, het concert was relax, de sfeer was fijn, de kerk was mooi en in zo'n oude kerkbank weggezakt zitten met uitzicht op het orkest en een meneer met een Garfunkel-kapsel.. dat was wel een like! (Ook een like voor voorafgaand aan het concert met elkaar eten bij Le Journal, buiten op het Neude. Ik moet hard oefenen, want ik krijg de kipsaté nog steeds niet op -_-).

#2: Na afloop van het concert gingen we met de trein terug. En toen in een helverlicht transferium de auto opzoeken. Alles best. W. en E. thuisgebracht. En toen naar huis. En toen zag ik het allergruwelijkste zo'n beetje wat ik ooit gezien heb - en ik wil zo graag dat iemand tegen me zegt dat het écht gruwelijk is in plaats van nonchalant de schouders op te halen. Ik reed naar huis, diepduister en eigenlijk was het al best laat. Rustig aan de weg. De weg glansde van de zopas gevallen regen. Ineens denk ik: oh, daar ligt een plastic zak. En toen deed ik even mijn grote licht aan. Heeft de plastic zak ogen.. een kat dus. Middenop de weg, aangereden. Maar niet dood. Ik ben er omheen gereden en heb tot drie uur liggen piekeren wat ik béter had kunnen doen. (Maar als ik hem had geholpen was ik er ook aan blijven denken. Het is ook nooit goed). Maar: Ik heb niet gejankt. In dat opzicht gaan we wel vooruit. (Maar ik geloof dat ik wel de naam van de Heer heb misbruikt toen ik die kat zag.. of misschien was het toch meer een soort van gebed in de trant van: red die arme kat - breng hem desnoods in de kattenhemel, laat die bestaan).

#3: Ik heb last van een schuldgevoel. Dag in dag uit staat de straatkrantverkoper ons op Utrecht Centraal een mooie dag toe te wensen. (Daarbij vertellend dat we mooie dames (of heren) zijn). En nu wordt de krant opgeheven. Ik heb spijt dat ik nooit contant geld bij me heb. En dat ik dus nooit een krantje heb gekocht. De man stond verdraaid zaterdagavond om elf uur nog steeds z'n krant te verkopen...

#4: Als je slaapt doe je rare dingen. Mijn moeder is snotverkouden en vannacht werd ik wakker en hoorde ik een tamelijk benauwd geluid. Ik dus, gewapend met een flesje neusspray die kant op om levens te redden. Dacht ik. Maar mijn moeder was het niet. Dus ik, suf en slaperig, maar weer naar bed gegaan. Toen werd ik iets wakkerder en hoorde ik het geluid nog eens goed.. was het gewoon een koe een eindje verderop die vrolijk (of niet) aan het loeien was. Stom beest.

#5: E. en ik hebben ons voorgenomen om eens een brief aan de mannen van vroeger of een brief aan de ridders of iets te schrijven. Omdat mannen echt stomme wezens zijn. Althans de Nederlandse. Moeite doen voor vrouwen kennen ze niet. Vroeger, toen alles beter was, gingen ze met elkaar op de vuist voor een vrouw, kreeg je zo'n mooie gebutste man aan je zijde. Tegenwoordig gaan dat soort dingen andersom - ze leunen relax achterover met stinksokken en een biertje; de vrouwen slaan elkaar de hersens in. (Volgens mij zijn duellerende vrouwen gevaarlijker dan duellerende mannen. Snel de oude tradities weer herstellen dus).
Over het algemeen zou het ook leuk zijn als Nederlandse mannen wat complimenteuzer werden (desnoods verzin je maar iets. Ik bedoel, als ik (jaha, dit is sneu en bijna vragen om een complimentje wat jullie nu dus even NIET moeten doen) een hele dag 'ik ben vandaag zo vrolijk' in m'n hoofd heb omdat één keer iemand zegt dat m'n haar leuk zit, is het wel té zeldzaam om een compliment te krijgen. Dit is overigens alweer een hele tijd geleden, kun je nagaan. (Overigens moet me ook van het hart dat het niet bepaald complimenteus is als mannen van vijftig plus met bierbuik naar je fluiten).