Als je aardig bent om aardig gevonden te worden, ben je dan nog steeds aardig?

Er zijn genoeg interessante vragen in het leven en dit is er één van:

Als je aardig bent om aardig gevonden te worden, ben je dan nog steeds aardig?

Ik zou willen dat ik hier een filosofische uiteenzetting over op kon schrijven. Maar ik hou het op wat gedachten. Iemand die wel filosofische gedachten hierover heeft, moet ze vooral wel delen (want misschien ontdek ik dan het antwoord).

De reden dat ik dit schrijf: De mensen zeggen dat ik te aardig ben. “Soms moet je ook eens niet aardig durven zijn,” zeggen ze. En natuurlijk hebben ze gelijk. Ik durf ook weleens niet aardig te zijn, maar alleen bij mensen waarvan ik weet dat ze daardoor niet ineens negatief over mij gaan denken. Familie. Vrienden. Op die manier.

De reden dat ik aardig wil zijn: Ik dacht altijd dat mijn reden om aardig te zijn, te maken heeft met mijn missie: mensen gelukkig maken. Als iemand iets liefs naar me mailt, plak ik het in mijn positieve-dingen-dagboek. Op die manier zie ik aardig zijn. Als iets wat voor iemand net een beetje positiviteit geeft.

Een alternatieve reden waarom ik aardig wil zijn: Het is niet zo leuk om toe te geven, maar misschien hangt dit samen met aardig gevonden willen worden. Als ik aardig ben, zijn de mensen aardig tegen mij, denken ze positief over mij. Wat een mooi streven is natuurlijk. Aan de andere kant zal ik met aardigheid niet bereiken dat iedereen mij aardig vindt – en sommigen zullen al die aardigheid ronduit irritant vinden. (Aardig. Wat heeft het met de aarde te maken? Of is het herleidbaar tot onze oorsprong: modder?)

Mijn conclusie: Zonder wetenschappelijke bronnen te raadplegen gok ik dat iedereen deels aardig is om aardig gevonden te worden. Natuurlijk zijn mensen aardig omdat het een positieve reactie bij anderen oproept en omdat (sommige!) anderen er gelukkig van worden. Mensen zijn ook aardig omdat ze er indirect zelf gelukkig van worden om anderen gelukkig te zien. Maar mensen zijn óók niet zo onbaatzuchtig aardig. Omdat ze anderen nodig hebben en met aardig zijn, bereik je dat je mensen om je heen hebt. Een basisbehoefte. Dus. Wat mij betreft: je bent bijna nooit alleen aardig om aardig gevonden te worden. En in zoverre je aardig bent om aardig gevonden te worden (struikel er niet over) is dat functioneel en denk ik dat de meeste mensen dat toepassen.

-
Ik laat mensen die doen alsof ze aardig zijn buiten beschouwing. Evenals aardig zijn om andere doelen (materiële zaken etc.) te verkrijgen.