Het typen gaat alweer wat beter. Mijn vinger doet ietsje minder zeer.
Ik was aan het nadenken over onzekerheid. Hoe onzekerheid door de jaren heen steeds minder wordt, maar af en toe toch nog een beetje de kop opsteekt. Ja, ik kan gruwelijk onzeker zijn - en het is heel irritant. Ik ga er een beetje tegenin, door mezelf te verbieden te hard te twijfelen over dingen en door dingen maar gewoon te doen. Maar soms.. onzekerheid is een reden waarom ik het niet zo erg vind dat ik niet meteen een stage vond en de kans heb om door vrijwilligerswerk wat meer te ontwikkelen. (Ik zou wel balen als het weer niet lukte, dat dan weer wel!). Ontwikkelen is een proces en als je nagaat hoe ontwikkelen door de tijd heen verloopt, nou, het is fijn dat het gebeurt.
In mijn valkuilenboek las ik in het hoofdstuk over de sociaal-isolementsvalkuil dat kinderen vroeger en leeftijdsgenoten op de middelbare school, dingen veel sneller raar vinden dan volwassenen. Je lag er sneller uit. Ik persoonlijk lag er niet uit op de basisschool, het ging dikke prima. Maar in klas één veranderde dat. Ik was onzeker, mensen vonden het irritant dat ik onzeker was en pushten me om dingen te doen die ik eng vond ("Ga nou toch naast die vreemde mevrouw in de bus zitten!" Leuk als mensen dat zeggen dat zo iemand dat ook kan horen). Verbazingwekkend genoeg vonden ze het niet irritant omdat ze het rot vonden voor míj. Maar omdat het irritant was voor henzelf. (Ook weer begrijpelijk natuurlijk, ik vind dingen ook vaak irritant voor mezelf). Om je gerust te stellen, het is allemaal goedgekomen en in zoverre het niet is goedgekomen, is het nog wel aan het goedkomen. Maar het is wel verbazingwekkend hoe hard iedereen is als je 13, 14 bent.
Ik ben nog steeds vermijdend. Dingen die ik eng vind doe ik liever niet. Ik moet het koffiezetapparaat schoonmaken, maar daarvoor moet je er dingen uithalen en ik ben niet technisch en onhandig, dus ik zie het ding al in rook opgaan. Maar ik ga het proberen. En ik moest dingen opzoeken in een computerprogramma. Ook daar ben ik niet zo goed in en ik ben panisch dat ik per ongeluk op een kruisje druk en belangrijke dingen wis. Maar dat ging goed. Het leven is soms op zoek gaan naar overwinningen. En ze vinden, dat ook.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten