.. you invest your life. Zoals in het liedje Awake my soul van Mumford and Sons.
En nu zit ik daar dus over na te denken hè - en ik heb zoveel mooie boeken gelezen waarin men eindeloos op elkaar wacht. Natuurlijk wordt dat wachten altijd beloond en worden ze alsnog samen oud en gelukkig. Ergens vind ik het een heel nobel streven en ik ben er ook van overtuigd dat er mensen zijn die de moeite van het wachten meer dan waard zijn.
Maar ik, voor mezelf, zou dan te graag de garantie willen hebben dat wachten ook beloond wordt, want dat hoeft natuurlijk niet, het kan zelfs heel dramatisch níet beloond worden. Desondanks vind ik het wacht-idee hopeloos romantisch en mooi en alles.
Ik denk nog steeds teveel dat het leven een roman is en dat er wel ergens iemand is die er hoe dan ook voor zorgt dat het een mooi verhaal wordt. Heel, heel soms heb ik even zo'n lichtflitsidee als ik zo'n boek lees en denk: Dit is geen realiteit. Maar eigenlijk voelt het nog steeds alsof het dat wel is.
Illusies, illusies. Dus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten