Later.

Ik realiseer me weer eens hoe ontzettend ik gefixeerd ben op dingen waarvan ik wil dat ze in mijn leven gebeuren. Personen, dingen, leven. Ik weet niet of iemand dat herkent, maar dat je zo bezig bent met het idee dat als bepaalde dingen in je leven gebeuren je dan belooft gelukkig te zullen zijn. (Zó gelukkig ben ik dan).

Maar al dat gedenk aan later is zo funest want daardoor vergeet je het hele nu en als je je hele leven later blijft najagen wat heb je dan? Een leeggelopen zandloper? En stel dat je de dingen bereikt die je graag wilt. Misschien is het wel helemaal niet zo mooi als je jezelf altijd voorstelde en krijg je de soort van vervulling die je zoekt nog steeds niet. En moet je weer iets anders najagen. Altijd maar weer.

Het lijkt de wind in de herfst wel.