Kom hier, dan krijg je een hug.

Volgens mij ligt het aan het weer ofzo - het staat zo allerongelofelijkst mooi en hard te sneeuwen en het is stil buiten en de weg is wit (dus overal is het adembenemend rustig en ik vind niets zo fijn als dit soort dagen) en ik luister kerstliedjes en ben een tikje gefrustreerd omdat ik bezig ben met een essay en informatie zoek over de verweekte hedendaagse westerse mens die niet tegen z'n verlies kan. Puntje twee van frustratie is dat de chocolademelkzakjes op zijn, maar ik troost me met cappuccino met koekkruiden. Maar het is dan weer heerlijk als je met sportsokken in je schoenen (met dit weer mag dat) naar de brievenbus sjokt, de sneeuw knerpt en de postbode brengt een mooie brief. En het is ook heerlijk als je jezelf een beetje euforisch voelt, gewoon omdat het sneeuwt en omdat 'do you hear what I hear' (zie gisteren) zo mooi is. Zo mooi dat je iedereen wel wilt knuffelen want het was zo lang geleden dat een liedje je dat gevoel kon geven. Dus. Kom hier, dan krijg je een hug!