Waarom ik een simpele boskrekel ben. Waarom zelfs de uitnodiging voor mijn verjaardagsfeestjes ondertiteld is met 'de boskrekel'. Waarom?
Nou. Het begon toen ik negentien werd. Mijn laatste dag achttien werd besloten met een college. Of een statistiek-toets. Dat weet mijn geheugen niet meer. Ik reisde naar huis met studiegenootje en vriendin E. En toen we in de bus zaten kreeg ik een pakje 'wat ik de volgende dag open mocht maken'. Ik weet nog dat het donker was. En dat ik te nieuwsgierig was.
Het ging om een boek van Toon Tellegen. Daar begon ik mijn negentien-zijn mee. Mijn andere vriendinnen zagen het boek en waren verkocht. Dusdanig dat de één werd omgedoopt tot de mier, de ander tot de eekhoorn en weer een volgende tot stokstaart. Maar als dan iedereen een dier is, wie ben ik dan? Totdat de mier besloot dat ik boskrekel was. Prima. Ik heb een grote mate van sympathie voor de boskrekel. Helemaal sinds we bij het uiterst ingewikkelde psychopathologie II (het was heel makkelijk, heb er zelfs een heel hoog cijfer voor gehaald, maar het blijft leuk om wijs te doen) een docente hadden die in onze werkgroep voor ging lezen over de arme depressieve krekel (de genezing van de krekel, TT). Ik vond de krekel wel bij mij passen. Hij denkt óók teveel na. (Ik hoop bij de weg geen verjaardagen te komen opsomberen). Nou ja. Het is zo gegroeid denk ik. Inmiddels ben ik de boskrekel. Uw néderige boskrekel. Dat je dat maar niet vergeet. En woodcricket klinkt nou weer net iets leuker dan boskrekel. Dus.
Misschien moet je in het vervolg iedere krekel die je tegenkomt maar aan een onderzoek onderwerpen. Misschien is hij mij. Of ben ik hem. Haar.
Dit was inderdaad het eerste wat ik mij afvroeg toen ik die naam bij jouw foto zag staan, maar jij bent mij voor met deze heldere uitleg. Maar Woodcricket, nooit overwogen om jezelf dan "Nemobius sylvestris" te noemen ? Dat klinkt meteen ook een stuk wijzer, vind je niet ? ;-p
BeantwoordenVerwijderenHartelijk bedankt nog en een goed weekend verder ! ;-)