De beste herinnering.

Dat is moeilijk. Om even snel te zeggen wat zo'n beetje de allerbeste herinnering uit je hele leven is. Net als bij de meesten zijn dat er bij mij ook meer. En hoewel je iets meestal pas achteraf in het doosje hele goede herinneringen stopt en je meestal van te voren ook niet weet of iets een hele goede herinnering wordt, zijn er momenten die goud waard zijn.

Voor mij is één van de beste ervaringen ooit een bootreisje. In 2008 ging ik samen met zus en zwager een week naar Griekenland; omdat ik klaar was met examens en omdat Griekenland wel trok. De week was heerlijk. Het allerheerlijkste is de goede herinnering. Op zaterdagavond zouden we een boottocht maken. Van het ene plaatsje naar het andere. We zouden eten in dat andere plaatsje en dan terugvaren. Maar wat niemand had verteld was dat het ook in een mediterraan land enorm koud kan zijn. En dus toen we de terugtocht aanvingen stonden we daar. Met z'n drietjes bovenop de boot. Muziek. (Een beetje in de sfeer van dit). Terwijl verder iedereen beneden zat. En zo waan je je een beetje alleen, daar 's avonds onder een sterrenhemel op de Middelandse zee, terwijl het waait. Die momenten zijn sowieso bijzonder. Het even denken dat je alleen bent en er eigenlijk geen wereld is buiten jij, je geliefden en de zee.

Sneeuwval benadert dat 'alleen op de wereld gevoel'. Volkomen stilte. Sneeuw, waar blijf je? Ik wil in m'n eentje dwalen door de sneeuw. En aan de goede dingen denken.

Wat betreft die boottocht. Ik heb nog een wazige verwaaide foto van mezelf, toen. Check.