Ik ben één van die heel erg gelukkigen die continu door zo'n beetje iedereen jonger wordt geschat dan ze is. Hoera dus. Gisteren dacht een grote donkere man nog dat ik zestien was. En op een bingo-avondje afgelopen zaterdag heb ik me tranen met tuiten gelachen. Een jongen aldaar vond mijn nichtjes en mij véél te jong toen ze hem een beetje met ons zaten te plagen. Ik zei dus maar zoiets als dat je dat plagen beter kunt negeren. Heel vervelend dat je nieteens even op je gemak vrijgezel kunt zijn, gezien al die vervelende opmerkingen altijd. Anyway, als je aan de praat raakt en vertelt dat je toch al twee jaar je rijbewijs hebt en ze krijgen ogen als schoteltjes en roepen uit: WAT? Ben jij al twintig? Waarop ik nog harder moest lachen, want helaas. Ik ben tweeëntwintig. Ouwe sok die ik ben. Weer een sterk staaltje van jonger geschat worden dus. Twee jaar geleden mocht ik voor twee euro de ijsbaan op 'omdat ik nog vast onder de vijftien was'. (Ik heb maar vriendelijk gezegd dat ik twintig was, maar mocht desalniettemin toch voor die twee euro de baan op, bespaart dus weer wat). Het bontst van allemaal maakte de medewerker bij Sea Life het. Of hij het serieus meende weet ik niet. Maar toen m'n nichtje en ik binnenkwamen zei hij: "Die zijn denk ik wel boven de twaalf?" (ai).
En zo erg is het allemaal helemaal niet. Maar het schijnt dat je tot je dertigste (of vijfentwintigste, ik ben het een beetje kwijt) jezelf ouder voelt dan je bent. (En dan zie je er verdraaid jónger uit). En later, wanneer je die leeftijd gepasseerd bent, voel je je jonger dan je bent. Maar helaselijk gaat dat 'er jonger uitzien' dan niet altijd meer op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten