Dat doe je zo. Je neemt de vinger van de hand waarmee je schrijft. Je kijkt er eens goed naar omdat hij zo schoon is. Weldra zal hij dat namelijk niet meer zijn. Je heft je vinger omhoog richting je neus en..
ik geloof dat de rest wel bekend is. De meeste mensen weten helaas maar al te goed hoe dit moet. Gisteravond, half zeven. In de trein. Donker. Eigenlijk best gezellig. Op de één of andere manier vond ik een metro die ik van mezelf wel op mijn gemak mocht lezen. En dan vooral de opinie-artikelen, die zijn het leukst. Vorige week ontdekte ik al artikelen over 'pulken'. Blijkbaar het Nederlandse woord voor wat wij snotjes noemen. Mensen snapten niet hoe het kon dat mensen pulkten in de trein. Ik snap het eigenlijk ook niet. Ga breien.
Anyway. Ik had de metro gelezen. Met dus alweer een ingezonden brief over pulken. Dat je lichaam die dingen niet voor niets uitscheidt enzo en dat het stom is om je uit - wat zijn het? - op te eten. Maakt allemaal niet uit. Ik zat op een tweezitsbankje. Voor mij was een vierzits. Een keurige dame in het vizier. De krant was uit. Tijd om ongegeneerd mensen te bestaren (vinden ze leuk. Niet!). Nou ja. Die keurige dame dus. Prominent haar vinger in haar neus. Waarop een diner volgde. (Van jewelste zeg). Eigenlijk had ik haar de ingezonden brief over pulken moeten laten lezen, natuurlijk. Wat ik niet durfde. Maar verbazingwekkend dat iemand zo ongelofelijk heerlijk haar vinger richting ogen steekt.
Ik geloof overigens best dat neuspeuteren een keertje lekker kan zitten. Al vind ik het een beetje bah. Maar het OPETEN. Rare maatschappij. Heel, heel raar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten